Ziemie Indian izolowanych i ich życie były naruszane przez różne grupy zainteresowań. Byli wśród nich poszukiwacze drewna, metali i kamieni szlachetnych. Nie zabrakło również wielkich koncernów, które pragnęły ropy naftowej, gazu ziemnego czy wreszcie rud metali. Akompaniował im pochód osadników szukających szczęścia w odległych zakątków kraju oraz bardziej wyrachowanych i wpływowych ranczerów bydła.
Jakkolwiek duża była ilość motywów dla wkraczania na ziemie Indian izolowanych tak jednorodna była paleta zagrożeń, które wcześniej czy później uderzały w tubylców. Paleta ta przebiegała wzdłuż szlaku chorób, przemocy, wykorzystywania oraz zniszczenia środowiska życia. Brak odporności immunologicznej na choroby z zewnątrz tj. grypy czy odry zmniejszało populację skontaktowanych Indian średnio od 40 do 90% wcześniejszego stanu.

Oto tylko kilka przykładów:
a) Złoto – w latach osiemdziesiątych XX wieku prawdziwa gorączka złota spadła na stan Roraima w Brazylii. Odkrycie drogocennego kruszca sprowadziło do tego obszaru tysiące garimpeiros, poszukiwaczy złota. Inwazja ta zaowocowała bliskim spotkaniem z znajdującymi się w różnych fazach kontaktu, Indianami Yanomami. W jego efekcie wybuchła epidemia grypy a Yanomami stracili dużą część populacji (ok.. 20%). Do 1992 roku, kiedy po falach protestu dokonano w końcu eksmisji najeźdźców zanotowano także przypadki przemocy i niszczenia wsi Indian Yanomami. Jeszcze dziś skontaktowani już Yanomami borykają się z nowymi śmiałkami, którzy w liczbie tysiąca wkroczyli na tradycyjne obszary.


b) Ropa naftowa – odkrycie dużych pokładów ropy naftowej w Ekwadorze w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych otworzyło ten obszar dla działań takich spółek jak Shell, Chevron czy Maxus. Na przestrzeni następnych lat przy mniej lub bardziej świadomej współpracy Instytutu Lingwistycznego kontaktu doświadczyło kilka kolejnych plemion. Owocem ekspansji naftowej były choroby, budowa dróg, zanieczyszczenia cieków wodnych. Indianie Cofan z wcześniejszej 15-tysięcznej populacji uratowali tylko 1,5 tysiąca istnień a Tetetes i Sansahuari bezpowrotnie zniknęli.. Do dziś olbrzymie połacie ziemi i wód pozostają zanieczyszczone substancjami ropopochodnymi.


c) Budowa dróg – budowa dróg jest nieodłączną częścią każdej większej inwestycji. Nowe arterie wdzierające się w głąb puszczy zawsze były szlakami sprowadzającymi osadników i poszukiwaczy szczęścia. Budowa szosy transamazońskiej w latach 70-tych XX wieku doprowadziła do skontaktowania około 6 tysięcy Indian (przyp.). Byli wśród nich Indianie Panara, zwani też Indios Gigantes. Zostali skłonieni do opuszczenia rodzimych ziem i przeniesieni na inne terytoria, wkrótce i oni zostali dotknięci epidemiami. Indianie Waimiri Atroari, którzy również doznali kontaktu podczas budowy szosy z początkowej 3-tysięcznej populacji uchowali tylko 500 dusz (walki i choroby; potem ich liczba uległ zwiększeniu).