c) Izolowani Indianie Matses - nieco bardziej na południe w północno-wschodniej Amazonii niedaleko granicy z Brazylią żyją niezidentyfikowane grupy Indian najprawdopodobniej spokrewnione z Matses lub Korubo. Pomimo działań organizacji indiańskiej AIDESEP forsującą ochroną terytorium Yavari Mirim do dziś nie powstała tam żadna strefa ochronna.
d) „Cabellos Largos” – zdjęcia z maja 2008 roku dały niepodważalny dowód na istnienie w obszarze rzeki Envira Indian izolowanych utrzymujących zorganizowaną, wysoce samowystarczalną społeczność. Petycja wzywająca peruwiański rząd do utworzenia rezerwy Yavari-Tapiche dla grupy niosącej cechy pokrewne po stronie peruwiańskiej nie została przyjęta entuzjastycznie. Tymczasem kolumbijsko-kanadyjskie przedsiębiorstwo naftowe Pacific Rubiales Energy otrzymało pozwolenie na prace w tym obszarze.
e) Catacaibo – Indianie Catacaibo są ostatnimi Indianami izolowanymi zamieszkującymi centralny las tropikalny Peru co czyni z nich najbardziej na zachód osadzoną grupą izolowaną w tym kraju. W latach 40-tych XX wieku przez ziemie Catacaibo puszczono drogę, która doprowadziła do podzielenia dwóch odłamów plemienia. Od tego czasu obie grupy nie miały j ze sobą najprawdopodobniej żadnego kontaktu. Indianie Catacaibo są w krytycznej sytuacji. Ich ziemie są najeżdżane przez kolonistów i drwali a prawo poszukiwania ropy naftowej na ich obszarze otrzymała kanadyjska firma Petrolifera. Indiańska organizacja FENACOCA oraz szereg innych organizacji pozarządowych wezwały Międzyamerykańską Komisję Praw Człowieka do działań w obronie Catacaibo.
g) Isconahua – Indianie Isconahua mówią językiem Pano. W roku 1959 grupa misjonarzy spotkała 25 indian Isconahua, mieszkając z nimi i robiąc badania etnograficzne przez następny rok. Ilość Indian Isconahua szacuje się na około 80 osób. Po wniosku AIDESEP rząd utworzył Terytorialną Rezerwę Indian Isconahua obejmującą obszar 275,665 hektarów. Próby nawiązania kontaktu z Isconahua w latach 2004-2005 nie powiodły się. Ocenia się, że Indianie mogli zbiec w kierunku granicy brazylijskiej po kontaktach z najeżdżającymi rezerwę drwalami i górnikami. PeruPetro włączyło rezerwę Indian Isconahua do bloku naftowego nr. 138.
h) Murunahua – znani też jako Chitonahua. Jedna z grup tych Indian doświadczyła kontaktu z nielegalnie operującymi drwalami w 1996 roku. W wyniku kontaktu zmarło ok. 50% skontaktowanych wówczas Indian. W 1997 roku utworzono rezerwę, zarówno dla skontaktowanych już jak i nadal izolowanych Murunahua. Pomimo rzekomej ochrony w postaci rezerwy zapis o istnieniu strefy ochronnej funkcjonuje tak naprawdę tylko na papierze. Od lat drwale wdzierają się w głąb ziem Murunahua powodując śmiertelne zagrożenie dla miejscowych Indian. W 2009 roku opublikowano zdjęcia, które obrazują cztery nielegalne obozy wycinki na ziemi Murunahua. Dla podkreślenia samowoli najeźdźców peruwiańska firma wycinki lasu, Vento Forestal zbudowała nielegalną drogę w głąb terytorium. Przedsiębiorstwem, które otrzymało koncesje na poszukiwanie ropy naftowej w obrębie ziem Murunahua jest brazylijski Petrobras. Rubryki gospodarcze przeróżnych mediów zachwycają się ostatnimi wielkimi naftowymi odkryciami na dnie oceanu, które wywindują Petrobras do czołówki firm naftowych w skali światowej. Uparcie jednak milczą jeśli chodzi o gwałt jaki dokonuje się wewnątrz rezerwy Murunahua.