BARTŁOMIEJ (lekko rozgniewany):
Ja nikogo nie zabiję! Ani mi się śni!


Angelina siada Bartłomiejowi na kolanach, i to twarzą do młodzieńca.


ANGELINA (słodko, błagalnie):
Bartłomieju... Zrób to dla Karola, dla Mandragory, dla Ynteligencików... (Jeszcze subtelniej) Zrób to dla mnie...

BARTŁOMIEJ (rozglądając się w poszukiwaniu drogi ucieczki):
Eee... jak ci tak zależy na... jeśli chcesz śmierci Julianny... to idź budynku "Twojej Kroniki" i zabij ją!

ANGELINA (z zalotnym nadąsaniem):
Ale sama nie pójdę...

BARTŁOMIEJ:
Nie masz wyjścia.

ANGELINA (natarczywie):
Ale sama nie pójdę!

BARTŁOMIEJ:
Musisz.


Angelina całuje swojego rozmówcę w czubek nosa.


ANGELINA (tuląc się do Bartłomieja):
Proszę cię, zabij Juliannę... Tak cię pięknie proszę!


Bartłomiej zdecydowanie kręci głową, a Angelina wstaje z jego kolan. Kobieta cofa się kilka kroków, po czym krzyżuje ręce na piersiach.


ANGELINA (obrażona):
Cóż, skoro naprawdę jesteś taką łamagą, będę musiała wziąć sprawy w swoje ręce. Zobaczysz, że dokonam tej zbrodni szybko i estetycznie. Wstydź się, Bartłomieju! Po kimś takim, jak ty, spodziewałam się czegoś lepszego!


Redaktorka wychodzi z pracowni, trzaskając drzwiami. Niespodziewany hałas sprawia, że Bartłomiej spada na podłogę.






SCENA CZWARTA:


Miejsce akcji: prywatny gabinet Julianny. Dziennikarka siedzi na obrotowym fotelu, słuchając pierwszej zwrotki i refrenu "Belyi Plashik" TATU. W końcu wyłącza odtwarzacz i głośno ziewa. Wielki zegar elektroniczny wskazuje godzinę 23:23, za oknem panują "egipskie ciemności".


JULIANNA (ospale):
Popatrz, biedna niewiasto... Znowu spędzasz noc w redakcji... Może ludzie mają rację? Może naprawdę jesteś pracoholiczką?...


Kobieta wstaje z fotela i segreguje jakieś kartki, porozrzucane na biurku. Po chwili ziewa, zatykając sobie dłonią usta.


ANGELINA (za oknem, ostrym szeptem):
Pogięło was?!


Julianna zamiera w bezruchu, czekając, aż głos ponownie się odezwie. Ponieważ przez długi czas panuje cisza, redaktorka powraca do segregowania dokumentów.


ANGELINA (za oknem, jeszcze ostrzejszym szeptem):
No chyba was pogięło!


Nagle Angelina wskakuje przez okno do gabinetu i podbiega z nożem do Julianny. Redaktorka "Twojej Kroniki", zapominając o senności, wytrąca napastniczce broń z ręki. Angelina zaczyna szarpać Juliannę za bluzkę.