SAMANTA (nie czekając na decyzję Sędziego):
Przepraszam! (Na stronie) Boże, ty jeden wiesz, jak było naprawdę...

PROKURATOR:
Zmieńmy temat. (Do Nemezisa) W swoim wcześniejszym zeznaniu powiedział pan, że torturował pannę Marglę, ponieważ uznał ją za terrorystkę. Czy chciałby pan powiedzieć coś więcej na ten temat?

KAROL NEMEZIS (zaskakując wszystkich znajomością Biblii):
"Le-le-lepiej, by z-zginął jeden cz-cz-człowiek, niż gdyby m-miał zginąć ca-cały naród", czy j-j-jakoś tak. Nawet prezydent Sta-Sta-Stanów Zjednoczonych wie, że z terrorystami się n-nie dyskutuje. Co m-m-m-miałem zrobić, no?! Zależało mi na b-bezpieczeństwie redaktorów "Dziennika R-Re-Referendalnego"!

ANGELINA (wzruszona, ze łzami w oczach):
Mój bohaterze!!!

ADWOKAT GENEZISA (stanowczo):
Nie dorabiajmy ideologii do przemocy!

PROKURATOR:
Słusznie. To się mija z celem rozprawy. (Do Bartłomieja) Proszę mi powiedzieć, tak z własnego punktu widzenia, jaki był przebieg bitwy Ynteligencików z Wełnianymi Czapeczkami?

BARTŁOMIEJ (recytuje "Redutę Ordona" Mickiewicza):
"Nam strzelać nie kazano. - Wstąpiłem na działo
I spojrzałem na pole; dwieście harmat grzmiało".

KAROL NEMEZIS (cytuje "Potop" Sienkiewicza):
"K-kończ, waść! Wstydu o-o-oszczędź!".

BARTŁOMIEJ (rozkoszując się "Redutą..." jak jeden z bohaterów "Syzyfowych Prac"):
"Tam kula lecąc, z dala grozi, szumi, wyje,
Ryczy jak byk przed bitwą, miota się, grunt ryje; -
Już dopadła; jak boa śród kolumn się zwija,
Pali piersią, rwie zębem, oddechem zabija.
Najstraszniejszej nie widać, lecz słychać po dźwięku,
Po waleniu się trupów, po ranionych jęku:
Gdy kolumnę od końca do końca przewierci,
Jak gdyby środkiem wojska przeszedł anioł śmierci".

ADWOKAT GENEZISA:
Panu już podziękujemy...

SĘDZIA (autorytatywnym tonem):
Myślę, że w tym miejscu powinniśmy się zatrzymać. Panie i panowie, chciałbym odczytać wyrok. Niniejszym uznaję Juliannę Kłębuszek i Angelinę Wichrowiec za niewinne organizacji zamieszek na terenie naszego miasta.


Euforia w sali.


SĘDZIA:
Pana Mateusza Genezisa, założyciela "Twojej Kroniki", uznaję za winnego postawionych mu zarzutów i skazuję na półtora roku pozbawienia wolności.


Zarówno widzowie, jak i redaktorzy "Twojej Kroniki", gwałtownie bledną. Zdenerwowana Julianna spuszcza wzrok oraz zaciska sobie jedną dłoń na drugiej. W końcu głośno przełyka ślinę i spogląda na Mateusza.