PROKURATOR (bezlitośnie):
Droga pani, proszę nie robić scen w sali rozpraw!


Angelina wybucha głośnym, dziecinnym płaczem. Kiedy opanowuje szloch i łkanie, zaczyna recytować wiersz "Przed sądem" Konopnickiej.


ANGELINA (spoglądając na Karola Nemezisa, a potem na całe pomieszczenie):
"Drobny, wychudły, z oczyma jasnemi,
W których łzy wielkie i srebrne wzbierały
I gasły w rzęsach spuszczonych ku ziemi,
Blady jak nędza", coś-tam, coś-tam,
"Jak ptak wyjęty z gniazda i już mrący",
coś-tam, coś-tam, "Stał w sądzie przed kratką.
A dziwna była ta sala sądowa,
Wielka i pusta, i ciemna, i chłodna,
I bezlitosna, i łez ludzkich głodna,
I nigdy dla nich nie mająca słowa
Miłości bratniej, i taka surowa,
Tak spiskująca ławkami w półkole
Na ludzką nędzę i ludzką niedolę",
coś-tam, coś-tam,
"Niechże was Chrystus - głos mówił - rozsądzi,
Kto więcej winien: czy ten nieświadomy,
Co drogi nie zna i w ciemnościach błądzi,
Czy wy, co grube spisujecie tomy
Karnej ustawy, a nie dbacie o to,
By uczyć dziecię, które jest sierotą?...",
coś-tam, coś tam,
"Pójdź, dziecię! Ja cię uczyć każę!".

MATEUSZ GENEZIS (recytuje fragment wiersza Borowskiego):
"Jestem poetą. To znaczy nazywam
rzeczy imieniem: na świat mówię - świat,
na kraj - Ojczyzna, czasem mówię chmurnie
na durniów - durnie".

SAMANTA (nie mogąc opanować swojego młodzieńczego buntu):
Nigdy więcej wojny, kurczę!!! Nigdy więcej wojny!!!




SCENA DRUGA:


Miejsce akcji: pracownia komputerowa w redakcji "Twojej Kroniki". Aleksander, Konrad, Marek, Marlena i Małgorzata siedzą przy komputerach, zaś Julianna stoi na środku pomieszczenia. Z racji ładnej, wczesnowiosennej pogody, okna są lekko uchylone. Wszyscy redaktorzy wyglądają na zmartwionych i zamkniętych w sobie.


JULIANNA:
Odkąd Mateusz trafił do więzienia, możemy liczyć jedynie na własne możliwości... Przez najbliższe półtora roku nie będzie z nami charyzmatycznego przewodnika, który swoją energią i niezłomnością dodawałby nam otuchy. Znajdujemy się w trudnej sytuacji życiowej, to prawda, ale nie ma takiego dnia, który by się nie skończył. Nim się obejrzymy, będziemy znowu w komplecie... No, ale przejdźmy do spraw bieżących. Marlena jest naszą nową współpracowniczką. Na co dzień studiuje dziennikarstwo, udziela się w rodzinnej piekarni, rozwija swoje artystyczne zainteresowania. Nasza druga pomocnica to Małgorzata, również studentka, ale nie będę o niej opowiadać, bo już zdążyliście się poznać. Cóż, moi kochani, zacznijmy naszą codzienną pracę! Na jutro potrzebujemy czegoś o papieżu...