PAWEŁ:
I co dalej?


ANDRZEJ BRZEŹNIK (patetycznie, parafrazując znany cytat):
“Ten atak to apel do władz i do społeczeństwa!”


MATEUSZ:
Co to znaczy?


ANDRZEJ BRZEŹNIK (takim tonem, jakby wygłaszał mowę polityczną):
Nie mogę patrzeć, jak Ruscy bezczelnie sterują naszym krajem. Bo to Ruscy zamordowali Świętej Pamięci Pana Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, dobili rannych w Smoleńsku, podmienili tablicę pamiątkową i spreparowali nagrania z czarnych skrzynek. Oni również rozpoczęli tę całą walkę z krzyżem i potajemnie nią kierują. Chcę pomścić Katyń, Smoleńsk, Łódź i Krakowskie Przedmieście. Nie zgadzam się na powtórkę z 17 września 1939 roku. Tusk tulący się do Putina… Komorowski śmiejący się nad trumnami… Sfałszowany raport MAK… Zwalczanie wszelkich przejawów pamięci o tragedii smoleńskiej… Wiedzcie, że coś się dzieje! Wiedzcie, że jest źle!


LUCYNA (nadąsana):
No dobrze, ale co to ma wspólnego z nami?!


ANDRZEJ BRZEŹNIK (opryskliwie, ze złością):
To, że jesteście zakichaną, ruską uczelnią! Ale najbardziej denerwuje mnie to, że popieracie walkę z krzyżem! Pytam po raz kolejny: gdzie jest krzyż?!


Jeden z wykładowców, dr hab. Juwenalis Jaworski, bierze leżącą przy nim książkę “Anatomia człowieka” i podchodzi do Brzeźnika. Uczony znajduje odpowiednią stronę i pokazuje Andrzejowi jakąś ilustrację.


JUWENALIS JAWORSKI (pukając palcem w stosowny punkt na obrazku):
Tu jest krzyż. Z tyłu ludzkiego ciała. Krzyż towarzyszy nam w każdej chwili naszej egzystencji. Mamy go, kiedy śpimy, mamy go, kiedy się budzimy, mamy go, kiedy jemy obiad, mamy go, kiedy układamy się do snu. Każdy z nas posiada krzyż. Mam go ja, masz go i ty. Tam, gdzie jest człowiek, jest również krzyż. Zatem jeśli ktoś ci mówi, że nie ma krzyża…


NORBERT (przerywając wykładowcy):
…to wiedz, że coś się dzieje!


ANDRZEJ BRZEŹNIK (do Jaworskiego, oburzony, że ktoś śmie go pouczać):
Kim ty jesteś, dziadku, że się tak wymądrzasz?!


JUWENALIS JAWORSKI:
Jestem doktorem habilitowanym, specjalizuję się w anatomii opisowej człowieka.


ANDRZEJ BRZEŹNIK (z najwyższą pogardą):
Twoje tłumaczenia zupełnie mnie nie przekonują!


Rozczarowany Juwenalis wraca tam, skąd przyszedł. Jedna ze studentek, Paulina, wyjmuje z kieszeni telefon komórkowy i dzwoni na policję.