Rok 2008 przyniósł rozliczne relacje o gwałtach i nadużyciach popełnianych wobec kobiet Penan ze strony pracowników przedsiębiorstw drzewnych. Pracownicy firm Samling i Interhill nachalnie odwiedzają wsie Penan w poszukiwaniu kobiet. Nieproszone odwiedziny ulegają natężeniu zwłaszcza w przerwach międzyszkolnych, kiedy we wsiach obecna jest większa liczba młodych dziewcząt. Premier stanu Sarawak Sri Abdul Taib Mahmud doniesienia skwitował mianem próby sabotażu prac leśnych. Gdy specjalny zespół roboczy działający z ramienia rządu malezyjskiego potwierdził dramat dziewcząt, wyniki śledztwa przez wiele miesięcy były objęte klauzulą tajności a po ich ujawnieniu przedstawiciele rządu stanu Sarawak nadal je bagatelizowali. Jeden z członków gabinetu, James Masing skwitował doniesienia takimi oto słowy: „Oni zmieniają swoje historie kiedy tylko chcą… dlatego właśnie mówię, że Penanowie są bardzo dobrymi gawędziarzami”.
Gdy na przestrzeni ostatnich lat somalijscy piraci zaczęli coraz bardziej dawać się w znaki okrętom w obrębie rogu Afryki zwrócono się o pomoc do Malezji, która ma doświadczenie w walce z piractwem morskim. W istocie. Rząd malezyjski czynnie walczy z piractwem morskim na własnych wodach ale za to bierze udział w piractwie lądowym, które uderza w lasy, przyrodę i autochtonów. Różnica polega na tym, iż piractwo morskie przynosi straty gospodarcze zaś piractwo spod znaku buldożera i piły motorowej – przeciwnie – dostarcza szczególnego rodzaju intraty. W imię tej idei podejmuje więc działania bezpośrednie i pośrednie, usuwając opornych i wydając koncesje wpływowym firmom.
Ostatnim przyczółkiem nadziei pozostają pełne poświęceń działania organizacji pozarządowych i praw człowieka w Malezji oraz zagranicą, które nie tylko monitorują sytuację w Sarawak ale wciąż na nowo próbują przypominać o dokonującej się na naszych oczach tragedii. Ludzie ci pozostają jednak nadal Robinsonami w świecie ,gdzie dramatyczna sytuacja nie wpływa na credo państw narodowych oraz obowiązujące normy zachowań w świecie ekonomii, gospodarki oraz moralności. Nie znane są bowiem przypadki zdecydowanych działań w obronie ludów tubylczych na Borneo podejmowane ze strony oficjalnych przedstawicieli państw narodowych. Obowiązująca teoria interesu własnego wciąż zakłada, że tego rodzaju kontrowersje traktowane są jako element polityki wewnętrznej danego kraju.