* z wykorzystaniem fragmentów piosenek Ireny Jarockiej „Wymyśliłam Cię” oraz „Sto lat czekam na Twój list”

Esej przedstawia obraz ateistów oraz ich śmieszne moim zdaniem zachowania.

O nowym pojęciu samotności.

Obyczajowość ludów zamieszkujących ziemię od zarania dziejów przepojona była bogactwem wierzeń. Patrząc na historię cywilizacji można zaryzykować twierdzenie, że religijność to naturalny stan człowieka. Przypadek? A może coś w tym jest?

Pewność siebie to jedna z większych halucynacji ludzkości. To abstrakcja, w której istnienie, jakoby była to rzecz materialna, czy cecha charakteru, wierzy bardzo wielu ludzi. Co sprawia, że jedne osoby uważane są za bardziej pewne siebie i bardziej odważne?

Czyli o tym, co jest prawdą, a co mitem.

Czy człowiek w dzisiejszym świecie naprawdę może być samotny?? To nierealne! Czemu?? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w moim pierwszym artykule.

Nie ma dowodów na zmartwychwstanie Chrystusa, ani na to, że człowieka stworzył Bóg. Nie można go ujrzeć ani dotknąć, a mimo to wierzymy w Niego. Również Biblie uważamy za prawdziwą, nie mając dowodów na jej wiarygodność.

Często jeżdżę do domu autobusami. Zwyczajowo raz w tygodniu pokonuję trasę w tę i z powrotem do domu rodzinnego oddalonego o sześćdziesiąt kilometrów od miejsca mojego obecnego zamieszkania. Ale wcale nie zamierzam snuć tutaj wywodów na temat komfortu jazdy PKS-ami. Sprawa, która przykuła moją uwagę w toku oczekiwań na...