Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Czy te uczucia, uczucie, którym kiedyś darzyliśmy kogoś, powróci do nas i czy znowu zaczniemy żyć tak, by bez wyrzutów sumienia oglądać się za siebie? Czy to przypadkiem nie jest masochizm psychiczny?

Zajmijmy się na chwilę swoim życiem... Spójrzmy na nie z innego punktu widzenia niż dotychczas. Odkryjmy tajemnicę...

Kiedy przyjaźń przeradza się w miłość, a pozorna miłość to tylko przyjaźń? Wielu ludzi ma z tym problem i w sumie nie ma co im się dziwić.

Może i nie Matka Teresa - bo kobietą nie jestem, ale tak można określić mnie jeszcze kilka miesięcy temu - teraz to się zmieniło, bo aby zrozumieć o co chodzi innym, potrzeba czasu na solidne zastanowienie i przemyślenia.

Czy nie mamy czasem wrażenia, że kiedyś ludzie byli dla siebie milsi i częściej się uśmiechali? Może w dzisiejszym świecie więzi ludzkie straciły na wartości i nie są już nam potrzebne?

Czy możemy powiedzieć, że ten mężczyzna lub ta kobieta jest naszym przyjacielem. Czy istnieje w ogóle co takiego?

"Czy jesteś utalentowanym dzieckiem, szukającym specjalnych możliwości?". Jeśli tak - koniecznie przeczytaj!

Cały tragizm sytuacji spoczywa we wspomnieniach. Pamięć upomina nas. Mówi. Dotyka starego, nie uwzględniając zmian. Ci, którzy byli nam bliscy, pojawiają się nagle jako zmory.