Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

W tym artykule chciałbym się zastanowić nad podejściem ludzi młodych do religii i wiary. Na początku kilka ważnych informacji.

Mam taką gębę, jaką widzisz, ale to tylko od frontu. Reszta niech pozostanie moją słodką tajemnicą.

I rzekł Bóg do demonów:

Naszło mnie któregoś dnia na ustalenie gdzie kończy się mit a zaczyna prawda...

Nie chodzi o najnowsze minipłyty wydawane przez silikonowych tytanów popu, lecz o osoby, które samotnie (czy poprawniej politycznie mówiąc - samodzielnie) sobie żyją.

Zastanawiające jest to, ilu ludzi nazywa się ateistami, gdzie okazują się potem wojującymi przeciwnikami kościoła. To działa także w drugą stronę. Wielu katolików wojuje z innymi wyznawcami, bądź jak w temacie ateistami.

Czy możemy powiedzieć, że ten mężczyzna lub ta kobieta jest naszym przyjacielem. Czy istnieje w ogóle co takiego?

Każdy z nas potrzebuje kogoś, kto by nas lubił, szanował, kochał, podziwiał, doceniał. Przyjaciela, sympatii, drugiego człowieka. Zarówno do pełnego rozwoju osobowego, jak i społecznego.