Dziś nie pamiętał już żadnej opowieści.
    

A potem dziadek umarł. Umarł po prostu. Skończył się. Nie zagrzmiały

żadne anielskie trąby, nie stało się nic wzniosłego, nie stało się nic

strasznego. Przyszedł lekarz, dotknął tu i tam, wyjął słuchawki ,

posłuchał i powiedział – Koniec. I to był koniec. Koniec dziadka,

koniec historyjek, których nie dało się zapamiętać, koniec śmierdzącego

dymu i koniec siedzenia na kolanach. Nigdy więcej nie siedział na

niczyich kolanach.
     Przyszło trzech mężczyzn – każdy wyglądał

jak jego ojciec. Obce, czerwone oczy, brudne ręce, żywy , śmierdzący

strach. Śmierdzący potem i gorzałą. Objęli dziadka wpół, dźwignęli do

góry i położyli na noszach. I wynieśli. Za drzwiami spadł z tych noszy,

mężczyźni zaklęli, ukradkiem się przeżegnali, jeden dopił resztkę z

butelki, którą miał w kieszeni – i wsadzili go z powrotem. Zaraz potem

zatrzasnęły się drzwi obitego, granatowego samochodu. I to wszystko o

dziadku.
     Wszystko ?
     Na pewno wszystko?
     Oby nie.


(cdn)