Dotarł wreszcie na miejsce. Sklecony milion lat temu barak z dziurą

w ziemi zamiast kibla i zardzewiałym, zagrzybiałym kranem tuż obok – to

był cały dom. Mało i dużo. Dużo i mało. Nic i wszystko, w jednym,

podłym miejscu. Czasem, tak naprawdę czasem myślał, że życie, tak samo

jak ta nora, trwa za długo. O wiele za długo. Setki, tysiące razy

wślizgiwał się przez okno (okno?) , zrzucał rozpadające się trampki i

padał bez myśli na imitujący łóżko barłóg. Setki, a może tysiące razy

słyszał zza tekturowej ściany kopulującą z kim popadnie Kobietę,

słyszał wymiotującego Mężczyznę i rozkręcone do bólu radio. Mężczyzna i

Kobieta, Matka i Ojciec. Wściekła Cipa i Marny Żołądek. I tysiące razy,

przysięgając sobie, że puści z dymem tę cholerną budę, że wbije jej kij

bejsbolowy aż po same uszy a jemu każe wypić perhydrol, aż skurwysyn

wypluje podeszwy od butów – zasypiał. Zasypiał, łykając spływającą po

twarzy wilgoć. Wilgoć - pewnie krew, a co to mogło być innego ?

Przecież chłopaki nie płaczą. Nigdy nie płaczą.

     Przetarł oczy.

     Mała

była wspaniała. Wspaniała ? Nie, to za mało. Mała była po prostu

sensem, treścią i istnieniem .Takie duże słowa ? Dobrze, może i duże

ale prawdziwe. Mała, tak samo jak bóg, po prostu była. Była z małej,

pochylonej litery. Słońcem, deszczem, zmęczeniem i radością. Po prostu

była . Może jednak nawet bardziej niż bóg – bo mała BYŁA.
     Cieszyła się wszystkim. Samochodem, koparką, trawą, szarym chodnikiem. Małym niezdarnym pieskiem. Jego mocną ręką.
    

Ufność i bezpieczeństwo. Śmiała się – z radości, beztroski, uwagi czy

nieuwagi – nieważne : śmiała się .Śmiała się do niego .Pomyślał wtedy,

że każdy obdarowany uśmiechem dziecka może czuć się szczęśliwy. To tak,

jakby pocałował go bóg.
     A ona szczebiotała i śmiała się.

     Przetarł oczy ponownie. Zrobiło się zimno.
     Spał.
     Niestety.

***

     Była młoda. Młoda i pełna ciepła. I zrozumienia. Ciepło,

zrozumienie – to taka fraza w obcym i dalekim języku. Taka abstrakcja.

Jak obraz Dalego , jak coś, co przyjmujemy bo jest, ale nie umiemy i

nie musimy zrozumieć. Ładne ale dalekie. Niby nasze - ale

nieprzystępne.