(Czarna skrzynka).
Alek, jako przykład Ozowskiego mężczyzny: dusza wymodelowana z zamrożonej rozpaczy, arktycznej rozpaczy. Miłość, którą poznajemy dzięki pisarstwu Oza, rozpostarta jest między tymi arktycznie zimnymi mężczyznami, a kobietami, które (na ogół) topią ich chłód, ukazują bezsens rozpaczy – nadzieję, dają impuls do porzucania samotności, kruszą ją, każą dzielić ze sobą – nawet jeśli od „naszego” rozwodu minęło siedem lat (tak było w przypadku Alka i Ilany). Nawet jeżeli moje ty umarło… Po tych siedmiu latach, które poprzedzone były szarpaniną emocjonalną, wzajemnymi upokorzeniami – oboje twierdzą, że są dżinem i butelką, która go więzi: Jeśli jestem demonem, Ilano, to jestem dżinnem, a ty jesteś moją butelką. Nigdy nie zdołałem się uwolnić. Ilana w kolejnym liście przyznaje mu rację. Alek uwięziony jest w Ilanie, Ilana w Alku... Zastanawiałam się, co ich trzyma przy sobie – oczywiste wydawało mi się, że nie miłość... Oczekiwanie na miłość? Obietnica miłości, jaką usłyszeli na początku znajomości (od kogo, komu uwierzyli i wierzą ciągle wbrew rozsądkowi?!)? Dlatego są wciąż przy sobie (mimo siedmioletniego milczenia) – czekają na miłość?
W tym kontekście oddam ponownie głos Alkowi:
Kochałem cię kiedyś i wciąż mam przed oczami ten obraz: Ty i ja w letni wieczór siedzimy na werandzie naszego domu, spoglądając na wzgórza Jerozolimy. Dziecko bawi się klockami. Na stole pucharki lodów. I gazeta, której nie czytamy. Ty haftujesz obrus, a ja robię bociana z szyszki sosnowej i kawałeczków drewna. Taki był ten obraz. Nie mogliśmy. A teraz jest już za późno


(Czarna skrzynka).
Kto zadecydował o tym, że jest za późno? Ten sam, co obiecywał im miłość i kazał się więzić w sobie nawzajem? Dlaczego jest za późno, dlaczego ulotniła się ich miłość?

Ilana i Alek nie stawiają tych pytań, Autor nie udziela odpowiedzi. Pada natomiast pytanie Ilany o przyczynę rozwodu, Alek udziela na nie bardzo prostej – na pierwszy rzut oka - odpowiedzi:
Dobra robota, Ilano. Tym pytaniem trafiłaś w dziesiątkę. Chciałbym je ogłosić w gazetach, nawet w telewizji. „Rachab znowu udaje głupią – sypia z trzema dywizjami, a potem nie rozumie, dlaczego doszło do rozwodu”