Pewna angielka podróżujaća po Nibylandi pociągiem obserwowała ze zdziwieniem obyczaje żyjącego tam ludu. Na początku już wchodząc do pociagu, popełniła mały nietakt, myśląc że obyczaj zamykania specjalnych przedziałów dla posłów [nie podróżujących poociągiem] pochodzi z czasów okupacji nibylandyczków przez sąsiadów.
 Ale nie pomyliła się bardzo, bo w ten między innymi innymi sposób wyróżniali przedstawicieli władzy wybranych spośród najlepszych, -przywilejów zresztą jak się pózniej dowiedziała od podróżujących pociągiem nibylandczyków było bardzo wiele i dotyczyły nie tylko elit rządzących ale i innych mniej ważnych grup ludności, którzy zdołali je sobie wywalczyć.
 Wogóle obserwowała że ci w “niby” którzy byli w stanie i mieli dośc siły wynuszali na społeczeństwie swoje przywileje, nie mające nic wspólnego z pracą, w myślach nazwała więc tą społecznośc, społecznością wyzysku i rabunku.Dochód w niej myslała, pochodził z rabunku, podobnie jak i przywileje, i nie mogła zrozumieć jakim sposobem i dlaczego na tych których praca przynosi dochód nakładane są ciężkie daniny, tak że wkrótce ich praca przestawała być opłacalna, tak jakby nibylandia została nakierowana na samozagłade i destrukcje przez jakieś obce ciała i szkodliwe wirusy świadomości.
 Ci natomiast których praca nie przynosiła dochodu a nawet straty żyli całkiem nieżle. [nawiasem mówiąc takie szkodliwe działania nazywali nie wiadomo czemu szlachetnymi,] i wszystko już się jej kręciło w głowie. No bo dobrze analizowała,   rządzących krajem nibylandi “elit” nie obchodzą ci którzy na nich pracują, i uważała to za naturalne pojmując charakter nibylandczyków, ale przecież gdy doprowadzą do upadku kraj zaszkodzą także i sobie?
Czyżby mieli już upatrzone lepsze a przynajniej nie gorsze miejsca do pasenia i strzyrzenia nowych owiec? Może były nie tylko na oku jakieś nowe stadka owieczek dla pasterzy? Co ją jeszcze dziwiło? W radiu nibylandi, misyjnego jak sie tylko dało dziewięćdziesiąt pięc procent muzyki pochodziła z zagranicy a w telewizji dzieiwęćdziesiąt procent filmów. I nic tam prawie nie było swojego,
Czy wy nie macie własnej kultury pytała zdziwiana. Wyrzekliśmy się jej już dawno, odpowiadali, tak żeśmy się jej wstydzili, bo musi pani wiedzieć mówił jeden z bardziej rozgarniętych tuziemców, że my się bardzo wstydzimy wzystkiego co nasze, naszej muzyki, naszych obyczajów, a dzieci wstydza się rodziców i rodzice dzieci, -ot taka moda dodał zamyślony.