Wciąż rośnie zainteresowanie umiejętnościami związanymi z przedsiębiorczością. Belgia, Grecja, Włochy, Polska i Słowacja oferują ukierunkowane działania szkoleniowe wspierające samozatrudnienie. Francja obecnie zapewnia szkolenia dla osób kierujących małymi i średnimi firmami, mające pomóc im w opracowaniu strategii radzenia sobie z kryzysem. Państwa członkowskie są także świadome znaczenia „zielonych umiejętności”, które podobnie jak umiejętności informatyczne mogą mieć zasadnicze znaczenie w wielu miejscach pracy niezależnie od poziomu kwalifikacji. Na przykład Grecja zapewnia szkolenia dla bezrobotnych zawierające element szkolenia w miejscu pracy w zakresie „zielonych zawodów” związanych np. z odnawialnymi źródłami energii, gospodarką odpadami czy odbudową krajobrazu. Znalezienie właściwej równowagi między różnorodnymi umiejętnościami jest istotne dla zachowania elastyczności, choć niełatwe. Aby właściwie reagować na zachodzące zmiany i zagwarantować, by programy kształcenia ustawicznego odpowiadały na rzeczywiste potrzeby, Szwecja zezwala na prowadzenie pewnych programów jedynie przez ograniczoną liczbę lat.
Współpraca partnerska dla przyszłości

Państwa członkowskie wykazują gotowość do przygotowania i wdrożenia działań partnerskich. Powstają nowe partnerstwa – na przykład między sektorami gospodarki oraz władzami regionalnymi i lokalnymi, między przedsiębiorstwami i publicznymi służbami zatrudnienia a także (jak np. w Czechach i na Malcie) między placówkami kształcenia zawodowego i przedsiębiorstwami. W Belgii przedsiębiorstwa zatrudniające personel pracujący nad projektami badawczymi z uczelniami i placówkami badawczymi mogą przeznaczyć część należnych podatków na pensje.
Znaczące wsparcie publiczne jest dostępne dla przedsiębiorstw na utrzymywanie bądź tworzenie miejsc pracy oraz zatrudnianie pracowników pod warunkiem, iż biorą oni udział w szkoleniach. Oprócz bodźców finansowych, państwa członkowskie łagodzą przepisy, aby zwiększyć uczestnictwo w szkoleniach, tworzyć alternatywne ścieżki szkolenia oraz umożliwiać praktykantom ukończenie szkolenia zawodowego. Chociaż wiele działań ma charakter krótkookresowy (niektóre programy zakończą się w 2009 lub 2010 roku), państwa członkowskie są świadome konieczności podjęcia długoterminowych reform. Ponadto rośnie świadomość (co jest widoczne np. w wynikach badania z Czech, Francji, Szwecji i Wielkiej Brytanii), iż kształcenie i szkolenie zawodowe jest inwestycją, czyli nakładem, a nie kosztem. Wiele przedsiębiorstw uznaje wagę kształcenia się i kwalifikacji w podźwignięciu gospodarki z recesji.