W okolicznościach, o których mowa w powołanym wyżej ust. 3 i związanym z nim ust. 4 zaczynają się dziać rzeczy dziwne. W zależności od tego, kto i jak te przepisy czyta oraz jak je stosuje. Wspomniany wyżej, dość rozpowszechniony pogląd, że w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, konkurs się nie odbył, skutkuje różnymi sposobami stosowania przepisu ust. 7. Mianowicie umowy o pracę na stanowiska objęte konkursami są zawierane na ogół na 2 do 3 lat, a tylko w nielicznych wypadkach na lat 6.
Skąd się to bierze? Wynika to właśnie z przekonania, że w okolicznościach wskazanych w ust. 3 konkurs w istocie się nie odbył, więc nie mają tu zastosowania przepisy ust. 7. Skąd natomiast wzięły się wielkości przyjmowanego czasu, na jaki zawierane są umowy – 2 do 3 lat? W ustawie nic o tym nie ma. Kierownicy zakładów sięgają w takich przypadkach do przepisów rozporządzenia.
W § 17 zawarto przepis: „W przypadku gdy na stanowisko objęte konkursem nawiązano stosunek pracy z osobą, o której mowa w art. 44a ust. 4 ustawy, konkurs ogłasza się po upływie dwóch lat, jednak nie później niż w terminie trzech lat od dnia nawiązania stosunku pracy.”
Od tego momentu zaczyna się już w ogóle jazda bez trzymanki. Zdaniem stosujących, przepis § 17 rozporządzenia daje podstawę do nawiązywania stosunku pracy na czas określony od 2 do 3 lat. Powraca tu dylemat, czy w okolicznościach, o których mowa w ust. 3 konkursy się odbyły czy nie odbyły?
Pojawia się też kolejny dylemat. Co zrobić w sytuacji, gdy do kolejno ogłaszanych konkursów w ogóle nikt się nie zgłosi? Literalnie odczytywany przepis ust. 4 w części „Jeżeli w wyniku postępowania dwóch kolejnych konkursów kandydat nie został wybrany z przyczyn określonych w ust. 3” zdaje się wskazywać warunek zastosowania tego przepisu. Taki przypadek, jak brak w ogóle jakiegokolwiek kandydata w dwóch kolejnych konkursach nigdzie nie jest regulowany. Co w takiej sytuacji powinien zrobić kierownik zakładu?
Jednocześnie cytowane sformułowanie zdaje się potwierdzać, że konkursy się odbyły, a jedynie nie został wybrany kandydat z któregoś z trzech wymienionych w ust. 3 powodów. Chyba, że należy przyjmować, iż pojawiająca się kolejna przyczyna – brak kandydata w ogóle, jest równoważna z sytuacjami wymienionymi w ust. 3. Ani w tym logiki, ani w tym podstaw prawnych.