Za wcześnie na jednoznaczne oceny
Nie ma jeszcze jednoznacznej i pewnej odpowiedzi na pytanie, na jakich ludzi wyrastają adoptowane dzieci homoseksualistów. Oczywiście, są już wstępne wnioski i teorie, ale jest zbyt wcześnie, żeby wydawać oficjalne werdykty. Dlaczego? Otóż dlatego, że znamy tylko jedno, nieliczne pokolenie dzieci mających dwóch ojców lub dwie matki. To zbyt mało, żeby można było posługiwać się kwantyfikatorami typu “zawsze”, “prawie zawsze”, “często”, “sporadycznie” czy “nigdy”. Adoptowanie dzieci przez pary homoseksualne to wciąż nowość, eksperyment.
Pytanie brzmi: czy eksperymentowanie na dzieciach jest etyczne? Co będzie, jeśli za kilkanaście/kilkadziesiąt lat okaże się, że ten eksperyment był w wielu przypadkach nieudany? Skąd pewność, że same dzieci, już po osiągnięciu pełnoletniości, nie będą żądać od swoich opiekunów lub od państwa wysokich odszkodowań? Naturalnie, nikomu nie życzę rozczarowania ani traumy. Sądzę jednak, że dziecięca psychika to materia tak delikatna, że trzeba na nią bardzo uważać. Inna sprawa, że gdyby ludzie zawsze unikali nowych doświadczeń, to nigdy nie wyszliby z jaskiń.


Podsumowanie
Homoseksualizm to cecha, z którą niektórzy ludzie się rodzą - będzie on zawsze obecny w naszej rzeczywistości, czy nam się to podoba, czy nie. Od jakiegoś czasu nie stanowi on jednak tematu tabu, zatem warto się nad nim zastanowić i wyrobić sobie o nim zdanie. Tym bardziej, że mamy w parlamencie jawnego geja, walczącego o prawa i przywileje dla swoich współziomków. Według mnie, homoseksualność stanowi zjawisko tak rzadkie, że lansowanie jej na szeroką skalę jest po prostu niepotrzebne.
Jeśli chodzi o związki jednopłciowe, to można dać za wygraną i je zaakceptować. Nie chciałabym jednak, by nazywano je małżeństwami. A to dlatego, że małżeństwo powinno być rozumiane jako usankcjonowany prawnie zalążek przyszłej, naturalnej, biologicznej rodziny. Adoptowanie dzieci przez gejów i lesbijki to wynalazek całkiem świeży - nie znamy jeszcze wszystkich jego skutków. Ponieważ jest tak, a nie inaczej, należy zachować szczególną ostrożność. Dobro dziecka jest przecież najważniejsze.


Natalia Julia Nowak,

11-12 lutego 2012 r.