Jestem wolnym człowiekiem!
Jak widać, utrata wiary w istnienie Boga wniosła do mojego życia nową jakość. Dzięki ateizmowi stałam się panią swojego losu, myślącą samodzielnie i niewahającą się wykraczać poza ramy religii chrześcijańskiej. Uważam, że osoba, która określiła ateizm jako wyzwolenie istoty ludzkiej, miała rację. Brak wiary w Boga powoduje, iż mogę - bez oglądania się na nic - określać, co jest dobre, a co złe, co mądre, a co głupie, co piękne, a co brzydkie. Nie muszę stosować orwellowskiego “zbrodnioszlabanu”, czyli zabiegu myślowego polegającego na blokowaniu wszelkich wątpliwości i nieortodoksyjnych myśli rodzących się w głowie.
Odkąd przestałam być katoliczką, nie boję się używać rozumu do celów niezgodnych z doktryną religijną. Nikt nie może mi nakazać, abym myślała lub czuła w określony sposób. Jestem wolnym człowiekiem, a nie ofiarą kontroli umysłu. Mogę być patriotką, nacjonalistką, antydemokratką i antyfeministką, popierać lub potępiać dowolne zjawiska, gniewać się i lenić, jeść mięso w piątek, kołysać się przy muzyce w adwencie, słuchać Arkony, wychwalać Łukaszenkę, żyć bez spowiedzi i Mszy świętej, farbować włosy na “jaskrawy kolor, czarny jak piekło” oraz pisać takie artykuły jak ten, który teraz czytacie.
Ateista to człowiek godny podziwu, albowiem wyzwolenie się od dogmatów, w które wierzyło się przez całe życie, wymaga nie lada odwagi i samozaparcia. Nie jest łatwe ani odłączenie się od Matriksa, ani przyznanie się ludzkości do nowego światopoglądu. Lecz gdy człowiek już to uczyni, naprawdę ma wrażenie, iż obudził się z jakiegoś absurdalnego snu i otrzymał wiele nowych możliwości. To tak, jakby wyjść z ciemnego lochu, w którym było się przykutym do ściany i zakneblowanym. Totalne wyzwolenie, nowe życie, zwycięstwo nad własnymi ograniczeniami. Lubię to!


Natalia Julia Nowak,

20 października 2011 r.