W przeszłości Topnaar Nama żyli również z owoców morza, skorupiaków i ryb z Walvisbay. Obecnie znajduje się tu port rybacki o zasięgu międzynarodowym: statki z Unii Europejskiej dokują tu ale Topnaar nic z tego nie mają. Ryby i małże nie są już częścią diety Topnaarów z Kuiseb. W przeszłości członkowie tego ludu polowali na zwierzęta ale dziś jest to już niemożliwe po wprowadzeniu praw ochrony przyrody. Jak zauważa Norbert Suchanek: Dzisiaj Topnaarowie hodują głównie kozy i osły oraz uprawiają małe ogrody warzywne. W górnym biegu rzeki gdzie poziom wód gruntowych jest nieco wyższy niektórzy ludzie hodują jeszcze krowy. Ważnym tradycyjnym pożywieniem Topnaar Nama, darem pustyni Namib jest rosnący w stanie dzikim melon Narra. Namibijskie spółki wodne wypompowujące wodę z regionu do miast i kopalni przyczyniają się jednak do tego, że melonów Narra jest coraz mniej. Ephraim Peterson tak oto opisuje wagę owoców Narra dla kultury i życia Topnaar: „W czasie żniw zbieramy owoce Narra. Jemy je zarówno my jak i kozy oraz osły. Narra są jednak w niebezpieczeństwie z powodu kopalni uranu”. Wtóruje mu Fanuel Abraham Haoseb: „Owoce Narra nie rosną już w takich ilościach jak kiedyś po tym jak NamWater przejęła zasoby wody. Korzenie Narra sięgają nawet 15,16 metrów w głąb ziemi, ale pompy NamWater sięgają jeszcze dalej: głęboko, głęboko, głęboko może nawet 300-500 metrów w dół.. Większość drzew w około obumiera…”. Haoseb dodaje: „W przeszłości słonie, żyrafy i nosorożce wędrowały w dół rzeki w porze deszczowej. Pasły się wzdłuż jej – czasami nawet 5 metrów od miasta Walvisbay. Dzisiaj zwierzęta nie zapuszczają się już w dół rzeki. Nasza woda jest teraz dostarczana do wielu miejsc takich jak fabryki i kopalnie w regionie. Kopalnie mogą więc zużywać dużo wody a nowe kopalnie będą jej wykorzystywać jeszcze więcej. I będzie to miało wpływ na nas, bo NamWater będzie musiał pompować wodę z rzeki, tak aby móc dostarczyć więcej wody do innych ludzi, do innych miejsc. Będzie to mieć wielki wpływ na nasze wspólnoty, rzekę, drzewa, cały nasz styl życia będzie dotknięty przez ten system”.
Opinie przedstawicieli ludu Topnaar podziela Norbert Suchanek, który odwiedził region i rozmawiał z Topnaarami między innymi w 2008 roku: „Podczas podróży widzieliśmy stacje pomp NamWater, które bezustannie pompują wodę z rzeki Kuiseb do Walvisbay i Swakopmunde. Tam gdzie nie było pomp widzieliśmy wiele drzew a dolina wciąż była piękna”.