Woda jest najważniejszym źródłem życia dla Topnaar Nama. Od zarania dziejów miała centralne znaczenie dla wierzeń oraz przetrwania wszystkich Khoikhoi. Fanuel Abraham Haoseb, członek ludu Topnaar Nama i reprezentant domu wodzowskiego Topnaar przyznaje: „Woda jest życiem. W dawnych czasach ludzie wiedzieli gdzie znaleźć wodę, na jakim poziomie się znajduje, gdzie najłatwiej odnaleźć wodę. Woda była zawsze”. Topnaar Nama mają świadomość zagrożeń jakie wiążą się z funkcjonowaniem kopalń w ich sąsiedztwie, obawiają się o swoją przyszłość.
Podczas rozmowy z Norbertem Suchankiem król Topnaar Nama, Samuel Khaxab powiedział: „Nie akceptujemy kopalni uranu. Pewnego dnia chcę pokazać moim dzieciom, moim małym dzieciom jak nazywa się każde drzewo, kwiat, pokazać antylopy Springbok i że są Oryxy. Kopalnia Roessing jest daleko od nas ale teraz się zbliża. I to jest niebezpieczne. Nie możemy dać na to zgody”. Samuel Khaxab oskarża także namibijski rząd: „Rząd zapomniał o prawie zwyczajowym, starym prawie Namibii: jeżeli ktoś pochodzi z rodu królewskiego to posiada tytuł kapitana albo wodza. Prawo mówi, że góry należą do nas, ptaki należą do nas, Oryxy, strusie, wszystkie zwierzęta, wszystko co znajduje się na tym obszarze należy do mnie i moich ludzi. To mówi prawo zwyczajowe. Nawet minerały są nasze i ziemia należy do nas". Do tej pory jednak rząd nie przestrzega tradycyjnych praw oraz nie zwraca uwagi na zastrzeżenie prawnego lidera Topnaar, Samuela Khaxaba.
Ephraim Peterson, pochodzący z rodu królewskiego doradca Khaxaba również wyraża swoje obawy: „Chcemy zatrzymać kopalnie uranu, które są bardzo niebezpieczne. Tam są nasze zwierzęta. Gdy rozpocznie się eksploatacja tych zwierząt już tam nie będzie. Możemy zapomnieć o zwierzętach. A nasze dzieci nigdy nie zobaczą antylop Springbok ani strusi. A nas (Topnaar Nama) jest tylko kilku. Jest nas tylko 800-ośmiuset i możemy umrzeć. Ale rząd nie dba o to… Naukluft Park jest naszym parkiem. Cały park należy do nas ale nie chcą nas tam”. I dalej: „Kopalnie uranu otrzymują wodę z rzeki Kuiseb przepływającej obok naszych wsi. W każdej miejscowości znajdują się pompy. Oni pompują wodę do Walvisbay i od Walvisbay do Swakopmund i wreszcie od Swakop do Roessing. Kopalnie pobierają coraz więcej wody od nas ale nie otrzymujemy z tego tytułu żadnych pieniędzy. Nasi ludzie też muszą płacić za wodę od spółki wodnej NamWater. Nasi ludzie w Kuiseb są bardzo biedni. Po ogłoszeniu niepodległości (Namibii) nie mamy nic. Tradycyjne prawo mówi, że jeśli pochodzisz z domu królewskiego to masz prawo do tytułu kapitana albo króla. Gdybyśmy mieli pieniądze to moglibyśmy zapłacić prawnikowi, adwokatowi, który walczyłby o nas i o nasze prawa… Ludzie, którzy rządzą teraz robią co chcą, nie dbają o nas”.