Normalne życie, nic specjalnego
Juliano marzy by być koszykarzem, Maja uczy się, bo pragnie zostać managerem, Michalov chce założyć rodzinę, a Ivana nie wybiega daleko: skończyć studia, znaleźć prace, to jej cele. – Chcę być po prostu szczęśliwa. Bez znaczenia jest to kim będę.

Dimitra i Nikos, para z Grecji, jadą właśnie na basen. Oboje mają po 17 lat, oboje uczą się w szkole średniej. – Chciałbym zostać prawnikiem. Chciałbym też pojechać do Stanów, uważam, że to dobry kraj. Dimitra także wybiera się na studia, na Akademię Wychowania Fizycznego. Chce szybko znaleźć pracę i zarabiać dużo pieniędzy. – Rodzina i przyjaciele to najważniejsze dla mnie sprawy, ale pieniądze są również istotne, to oczywiste. Wszyscy spotkani nastolatkowie widzą przyszłość w jasnych barwach. Mają głowy pełne planów i marzeń, rzadko wspominają o obawach. Milos, optymista pod każdym względem, marzy by pracować w idealnym dla siebie miejscu, nad rzeką.

Maria z Belgradu, studentka nauk politycznych, podaje przepis na swoje idealne życie. – Podróże, poznawanie nowych ludzi, radość życia. Nic specjalnego. – podsumowuje, ale po chwili zastanowienia dodaje – Chciałabym zrobić coś, co ma znaczenie. Maria właśnie wraca z krótkich wakacji w Macedonii. Tydzień wcześniej była na obozie, gdzie pracowała nad pewnym serbsko-albańskim projektem. Być może to krok do spełnienia jej życzenia.

Ludzie z Półwyspu chcą żyć normalnie, pracować, podróżować, mieć możliwości wyboru. Tyle i aż tyle. Dimitra przytula się do Nikosa. - Musimy być optymistami.