Pierwsza krew
Termin IRA na stałe jednak przyjął się dopiero w 1919 roku. 30 sierpnia pierwsi Ochotnicy Irlandzcy złożyli przysięgę, stając się żołnierzami Irlandzkiej Armii Republikańskiej. Pierwszą krew jej członkowie przelali jednak kilka miesięcy wcześniej.
Największym problemem organizacji paramilitarnych Irlandii był brak broni. Najpierw próbowano zabierać ją zwykłym ludziom, ale była to głównie broń myśliwska. Dopiero 21 stycznia 1919 roku bojownicy odważyli się zaatakować konwój transportujący dynamit. Jedenastoosobowa grupa, którą dowodził Sean Treacy zabiła policjantów z eskorty i ukradła dynamit. To rozpoczęło serię zamachów na policjantów z RIC (Królewskiej Policji Irlandzkiej) i ich koszary. IRA zaczęła tworzyć pierwszą w Europie nowożytnej wojnę partyzancką, która rozwijana była później w czasach drugiej wojny światowej.
Jedną z najbardziej spektakularnych akcji IRA w tamtym czasie było zabicie inspektora policji. D.I. Hunt zginął w biały dzień, wśród tłumu świadków. Sprawców jednak nigdy nie znaleziono. Po tym zabójstwie granica angielskiej tolerancji została przekroczona. Rząd zdelegalizował wszystkie partie republikańskie w Irlandii, które, jak uważali brytyjscy politycy, były bezpośrednio powiązane z IRA. Było to oczywiście bzdurą, a Anglicy - zamiast w ten sposób skłócić ze sobą różniące się ugrupowania republikańskie – zjednoczyły je.
W 1919 roku ponad 100 policjantów zginęło z rąk nieznanych sprawców. Rok później nowopowołani szefowie policji dostali polecenie by złamać rebelię w Irlandii używając wszystkich możliwych środków. – Użyjemy siły i jeszcze więcej siły. – Wyraził swoją opinię dyplomata angielski, lord Birkenhead.

Brytyjskie Gestapo
Na początku marca 1920 roku do Irlandii trafili „Czarno-Brunatni”. Specjalna formacja policyjna. Irlandczycy do dziś twierdzą, że jej członkowie pochodzili z angielskich slumsów, doków i więzień, a nierzadko przejawiali skłonności sadystyczne. Jednak w większości byli to zdemobilizowani żołnierze brytyjscy, którzy dorabiali tu jako najemnicy. - Ich nazwa ma dwa znaczenia. – Tłumaczy Wawrzyniec Konarski. - Nosili czarne spodnie i berety oraz kurtki koloru khaki, ale Czarno-Brunatni to też określenie słynnej sfory psów myśliwskich z hrabstwa Tipperrary. Porównanie z tropiącymi psami okazało się bardzo trafne – pisze dalej – bo od momentu przybycia do Irlandii Czarno-Brunatni stali się najgorszą wizytówką angielskiej okupacji. Porównywano ich później do Gestapo a ich działania do „najgorszych ekscesów popełnionych przez nazistów”.