Myślę, że stąd wynika problem z chrześcijaństwem, ponieważ te dwa nurty są obecne na równych prawach w łonie samej religii i choć nurt autorytarny w postaci moherowych beretów, pałaców arcybiskupich i wszechogarniającego grzechu jest być może dominujący, to nie należy zapominać o tym, że mistyczna strona religii nie jest heretycką bajką, ale drugą stroną medalu, stroną którą często trudno dostrzec w poczynaniach hierarchii kościelnej, ale za to jak łatwo zobaczyć w postępowaniu samego Jezusa Chrystusa.

Jezus jest moim zdaniem emanacją humanistycznego nurtu religii chrześcijańskiej, wszak sam siebie skazuje na śmierć za ludzkie grzechy, staję się człowiekiem i ginie na krzyżu. Naucza ludzi, z nimi je posiłki z nimi przebywa z nimi rozmawia. Sama postać Jezusa jako wcielonego boga jest już dla sygnałem tego, że Bóg zmienia swe srogie oblicze, doświadcza ciężaru jaki spada na bezbronnego człowieka, sam stając się po części człowiekiem. Jezus mówi nam, że świat jest pięknym miejscem stworzonym przez boga, po to by człowiek mógł być szczęśliwy, by mógł chwalić boga czyniąc dobro i przede wszystkim miłość.

Miłość

Miłość Boga do ludzi, a nie kara za grzechy jest przesłaniem Jezusa, moim skromnym zdaniem właśnie w osobie Jezusa realizuje się doniosłość i wielkość chrześcijaństwa. W „Hymnie do miłości” sama miłość zostaje podniesiona do rangi wartości, która jest najważniejszą wartością w życiu człowieka, bowiem miłość jest miłością do świata stworzonego przez miłosiernego i dobrego Boga, a miłość człowieka do człowieka i poszanowanie ludzkiej godności jest wspaniałym przesłaniem chrześcijaństwa. Amen.