Wprawdzie w art. 11 stwierdzono, że przepisy art. 5, 6, 7, 9 i art. 10 nie dotyczą nazw własnych, jednakże wyłączenie to nie odnosi się do zacytowanych art. 3 i 4, zatem obowiązująca obecnie nazwa "Teleexpress" narusza oba te artykuły. Ponadto, prawdopodobnie ustawodawca zapomniał nadmienić w art. 11, że nie jest tam mowa o jakichkolwiek nazwach własnych, lecz o nazwach własnych towarów zagranicznych oraz produkowanych na eksport, zwłaszcza że dalej wyliczono między innymi obcojęzyczne dzienniki, książki, działalność dydaktyczną, twórczość naukową i artystyczną, zwyczajowo stosowaną terminologię naukową i techniczną a także nazwy handlowe. To zaniedbanie może spowodować, że audycje radiowe i telewizyjne (wszak to także towary; towarem jest wszystko, co można sprzedać) mogą być nazywane z zastosowaniem języków obcych. Kuriozalność sytuacji polega na tym, że dawniej do dobrego tonu nie należało nadawanie polskim audycjom niepolskich tytułów, a obecnie - skoro Ustawa na to zezwala - można już tak postępować i to zgodnie z obowiązującym prawem. Przecież nie takie intencje przyświecały twórcom Ustawy...

  Na okres przejściowy, w ramach kompromisu można dodać polską nazwę, co jest zgodne z art. 7. 4. - Obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz obcojęzyczne oferty i reklamy wprowadzane do obrotu prawnego, o którym mowa w ust. 1, muszą jednocześnie mieć polską wersję językową, zwłaszcza że art. 15. 1 - Kto w obrocie prawnym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje wyłącznie obcojęzyczne nazewnictwo towarów i usług, ofert, reklam, instrukcji obsługi, informacji o właściwościach towarów i usług, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, z pominięciem polskiej wersji językowej, podlega karze grzywny, co nie brzmi zbyt przyjaźnie...
  Któż, jeśli nie media, będzie dbać o naszą polszczyznę? Wszak środki masowego przekazu mają największy wpływ na kształt naszego języka. Jeden dziennikarz w swym programie może przysłużyć się ojczystemu językowi w większym stopniu, niż cała plejada znakomitych profesorów na uczelniach. Ten szczytny dziennikarski obowiązek został także zapisany w art. 16 (język prasowy) i art. 17 (język programów telewizyjno-radiowych) - Nadawcy dbają o poprawność języka swoich programów.