REJTAN-bo pieniądz sobie a bóg sobie, tak to nie ma. Na szable wyciągniętą przysięgnę, że tak to nie. I mówiąc to wyciąga szablę, aby po chwili ją schować


 


RZEWUSKI-bieda to grzech


 


DRUCKI-i marnotrawstwo to grzech.W jednej kieszeni medalik, a w drugiej kieszeni portfelik tu dotyka delikatnie jedną dłonią [lewą] lewą kieszeń, a następnie prawą, prawą kieszeń, jakby sprawdzając czy medalik i portfel są na swoim miejscu.


 


ŻONA REJTANA-wypijcie węgrzyna, młody panie szlachcicu, z własnej piwnicy wytoczyć kazałam


 


DRUCKI-wielkie dzięki ale nie


prawie niezauważalnie podchodzi Soplica i siada przy stole, gdy usiadł mówi


 


SOPLICA-bo tych wariatów co manicheizmy wyznają to ja słuchać nie chcę.Skąd oni to towarzystwo wzięli.


 


DRUCKI-ale gnoza i wystarczy


 


RZEWUSKI-a gnostyki gospodarkę topią, Babilon robią z Rzeczypospolitej.


 


DRUCKI-i rozum idą usypiać wykrzywiają twarze po kolei, Drucki, Rzewuski i Rejtan, Rejtan zanim zacznie mówić chrząka, aby dodać sobie śmiałości lub powagi


 


REJTAN-Pierwsza Rzeczypospolita wśród narodów będzie


 


ŻONA REJTANA stojąc, prawie cały czas stoi przy stole-będzie będzie jak nas ta zaraza gnozy...


 


RZEWUSKI-wychodzi taki z kościoła pokornie, a potem w tajemnicy przed Bogiem, dzieli dzieli świat na dwa.


i pion i poziom trzeba trzymać jak murarz


Ale co tu, oto jak widzisz, sam sam ksiąze Admam przyjdzie wieszczyć


 


REJTAN-to jest piękny wizjoner. Pojawia sie młody książe Adam Czartoryski, idąc usmiechniety w stronę stołu


Witamy kuzynie panie, podnosi się a za nim robi to samo Rzewuski, i Drucki, wita sie z nimi po kolei, ale najpierw z panią domu w naszej progi, prosimy, niech książe raczy usiąść pod drzewem wiśni i posłuchać jak ptaki w gruszkach, to słowiki, i jak powiesz wiosna choć póżna


 


KSIĄŻE ADAM-siadając po drugiej stronie stołu nie masz jak to polski dworek wiosną


 


ŻONA REJTANA-ale i jesienią


 


RZEWUSKI-coś mi mówi przepowiednia że ten będzie wielki duchem i niezłomny prawdziwy książę niezłomny