-najlepiej nie mieć poglądów, ale z drugiej strony, kto sie wszystkiego boi temu na pogrzebie portkami do mszy dzwonią. Wy tak poważnie a my żartujemy przecież i kpimy.


 


ŻONA REJTANA-Momus nas ogarnął jakby była trochę zmęczona


 


REJTAN-popołudniowy bo wieczorny jest inny, trochę bardziej zjadliwy i kąśliwy. Złośliwy i wojowniczy.Wiemy przecież, spędzić życie w cieple, i nie wychylać się. Iść za głosem większości, czyli za demokracją, tu lifting by sie przydał, tu piling, a tam mała kosmetyka


 


DRUCKI-świat modli sie do brzucha, wiemy przecież to


 


RZEWUSKI-Susła i Gusła, jak pod Nowogródkiem


 


REJTAN-ni Leli ni Racheli w tym żadnej nie masz


 


SOPLICA-może szefem działu sprzedaży mi zostać?


 


REJTAN-a może kierownikiem piętra w stoisku handlowym


 


DRUCKI-albo na Wiosnę Ludów poczekać?


 


RZEWUSKI-koniec końców


 


ŻONA REJTANA-i początek początków


I jak tu żyć, jak się wszstko rozleciało. Rozciapało.


 


REJTAN-Rozmemłało


 


RZEWUSKI-rozeszło jakoś, i w szwach popruło.


 


KSIĄŻE ADAM-tak bez niczego żyć?


 


REJTAN-bez celu? Ja tak nie mogę. Ja tak nie umiem, i nie potrafię, tu moje Gruszewo upada razem ze mną. Żyć tak, bez mojego świata, który odszedł do przeszłości, i znikł?


 


 


 


ZAKOŃCZENIE


 


Goście odjeżdżają, a żona wychodzi, aby ich odprowadzić i pożegnać.


Tadeusz Rejtan wstaje, dobywa szabli i rozcina sobie brzuch, wbijając w niego szablę, po czym pada na stół martwy.


 


Koniec


 


 


Autor: Zee Jop