CZY WIESZ JUŻ JAKIE TWOJE ISTNIENIE , ŻYCIE MA SENS ?

Dla uporania się z depresją potrzebne jest poznanie nie tylko procesów depresyjnych , ale też sensu procesu życia w tym świecie w formie ludzkiej . Każdy powinien znaleźć sens w tym świecie sam , inaczej trudno jest na dłużej pogodzić się ze stratami i je sobie tłumaczyć.

 TERAZ NIE TYLKO ŻYCIE, ALE I POWRÓT DO BOGA ZALEŻY OD CIEBIE !

  Generalnie przyczyny depresji dotyczą  2 poziomów : zewnętrznego czyli poziomu ego i wewnętrznego czyli strachu. Problemem poziomu ego jest zakceptowanie tego co jest , co sie stało czyli faktycznej rzeczywistości oraz przebaczenie tego innym i sobie oraz poczucie winy, a problemem poziomu strachu i zwątpienia jest uwierzenie, że się samemu potrafi dać sobie radę w życiu i że ma się wszelkie możliwości i zdolności do tego, oraz że możliwe jest dla nas  wszystko. Trzecim poziomem depresji jest poziom duchowy czyli poziom smutku po stracie miłości.

 NIE MA DLA CIEBIE CZEGOŚ TAKIEGO JAK "NIEMOŻLIWE " !

Depresja zarówno poprzez trzymanie egoistycznego nastawienia opartego na urazie , roszczeniach i niechęci jak też poprzez chowanie strachu przed życiem , prawdą i czuciem powoduje zmęczenie i szybsze starzenie się pogłębiane tradycyjnie przez stosowanie używek , leków i wszystkiego co prowadzi do życia na śrubie. Ta ucieczka w zmęczenie i bycie na haju czyli ucieczka w sen matrixa to ucieczka od czucia bólu straty i zranienia , którego właściwe poczucie wraz ze smutkiem jest jedyną drogą trwałego uwalniania z depresji.

 KAŻDA UCIECZKA KIEDYŚ CIĘ I TAK CIĘ DOGONI ! 

Poziom ego pod postacią strategii życiowych generuje podobny ciąg przyczynowo-skutkowy jak zwątpienie  tzn. prowadzi do uznania zupełnego bezsensu i niemożliwości życia . Poczucie winy prowadzi do spodziewania się kary czyli lęku i przekonania o zasługiwaniu na karę i pokutę , co tworzy trans cierpiętnictwa czyli pokazywanie jak się cierpi chcąc odpokutować i zrehabilitować się , a to tworzy poczucie niegodności rodzące poświęcanie siebie dla innych, a to świadomość i poczucie braku miłości i niemożliwości jej osiągnięcia, a więc oznacza to przekonanie o bezsensie dalszego życia i starania się i wraz z poczuciem straty i żalu, niemożliwości wyjścia z tego i utracie szansy . Umysł potrzebuje więc mieć określone sposoby realizowania się i działania, a zwątpienie je po kolei eliminuje , aż nie pozostaje nic poza śmiercią.