"Gazeta Wyborcza" się kłania, no nie?...
Siódma część "HP", w odróżnieniu od innych książek dla dzieci, emanuje delikatną erotyką. Jak wiadomo, lewicowcy są zwolennikami swobody seksualnej oraz otwartego mówienia o sprawach intymnych:
"- A teraz złap mnie mocno, Ron - powiedziała Tonks, a Harry dostrzegł, jak Ron rzucił ukradkiem zakłopotane spojrzenie na Lupina, zanim objął ją od tyłu w talii".
"- A kto by go wolał, jaka kobieta by go chciała? Jesteś dla niego nikim, nikim, nikim - zapiała Riddle-Hermiona, po czym wyciągnęła się jak wąż i oplotła Riddle'a-Harry'ego: ich usta połączyły się".
"- To jest ta dobra strona tego złego... a tak długo jej szukałam - szepnęła, a po chwili już całowała go tak, jak jeszcze nigdy nie całowała, a Harry całował ją, zapominając o całym świecie... to było lepsze od Ognistej Whisky... istniała tylko Ginny, tylko Ginny i on... czuł ją całym sobą... jedną ręką ją obejmował, drugą zanurzył w jej długich, tak słodko pachnących włosach".
"- Czy to odpowiedni moment? - zaprotestował nieśmiało Harry, a kiedy ich jedyną reakcją było to, że przywarli do siebie jeszcze mocniej i zaczęli się oboje lekko chwiać w miejscu, podniósł głos. - EJ! Jest wojna!

Oderwali się od siebie, ale wciąż nie wypuszczali się z objęć.

- Wiem, stary - powiedział Ron, który miał taką minę, jakby przed chwilą dostał tłuczkiem w tył głowy. - Więc teraz albo nigdy, prawda?

- No dobra, ale co z horkruksem?! - krzyknął Harry. - Czy możecie się wstrzymać, dopóki nie odnajdziemy tego diademu?

- Taak... przepraszam - bąknął Ron i razem z Hermioną zabrał się do zbierania kłów bazyliszka. Oboje mieli rumieńce na twarzach".
"- Weasley? - wychrypiał Greyback. - No to jesteś spokrewniony ze zdrajcami krwi, choćbyś nawet nie był mugolakiem. No i jeszcze nam została twoja lalunia...

Lubość w jego głosie sprawiła, że Harry poczuł gęsią skórkę na całym ciele.

- Spokojnie, Greyback - powiedział Scabior, a inni zarechotali szyderczo.

- Och, jeszcze jej nie ukąszę (...). Jak myślisz, rudzielcu, chyba dostanie mi się kąsek twojej panny, jak już z nią skończy, co? - zachrypiał wilkołak, gdy szli, potykając się, ciemnym korytarzem. - A może nie jeden, ale ze dwa, co, rudy?

Harry czuł, jak Ron cały dygoce".