Tematem, który powraca we wszystkich wywiadach, jest rodzina i relacje z bliskimi. Politycy, podobnie jak większość Polaków, deklarują, że są to wartości najwyższe i ochoczo dzielą się opowieściami o małżeńskim szczęściu, dzieciach oraz wnukach. Józef Oleksy twierdzi, że na politycznej emeryturze oddaje się restytucji instytucji małżeństwa: nareszcie możemy razem chodzić do kina, na kolacje, bez tej całej świty, która towarzyszyła nam kiedyś – cieszy się. Zdradza, że chciałby mieć wnuki: [...] dziadkiem bardzo chciałabym już zostać, ale dzieci jeszcze o tym nie myślą. Nie możemy ich ponaglać, na razie są za młodzi. Nie jestem jednak za odkładaniem w nieskończoność decyzji o małżeństwie i rodzinie – zaznacza („Angora” nr 13/2007). Wzięliśmy ślub zupełnie bezrozumnie. Bez pieniędzy, bez mieszkania, bez perspektyw, w połowie studiów humanistycznych. Ku rozpaczy rodziców. Ale decyzja okazała się bardzo trafna – zwierza się „Gali” (34/2005) Donald Tusk. Nie ma co ukrywać, mieliśmy po ślubie dwa bardzo poważne kryzysy – wyjawia. Ale – jak mówi wówczas kandydat na prezydenta - Udało nam się przeżyć ze sobą dwadzieścia kilka lat mimo naszych wybuchowych temperamentów i nierzadko kompletnego braku pieniędzy. Jesteśmy razem, podczas gdy większość małżeństw z naszego środowiska nie wytrzymało próby czasu. Mimo że niektórzy startowali w dużo bardziej komfortowych warunkach. Bochniarz także uważa, że o swoje małżeństwo trzeba walczyć i nie wolno łatwo dawać za wygraną: Przeżyliśmy masę kryzysów wynikających z tego, że zawsze miałam swoje zdanie, a mąż miał swoje. Nie było tak, że jedna strona się podda. O nie! To było wykuwanie wspólnego życia. Rok temu obchodziliśmy 35. rocznicę ślubu. [...] zawsze mówiłam, że dużo łatwiej się rozwieść, niż mieć udany związek. Więc teraz staram się pomóc i swojej synowej, i synowi, i córce, i zięciowi... Największą radością szefowej KPP są jednak wnuki, z którymi świetnie się dogaduje: Gramy razem w piłkę nożną. Mamy na wsi boisko i gramy, kto komu strzeli. Dla mnie ten kontakt jest strasznie ważny. Kiedy jadę nad jezioro, zabieram wnuki. Moje koleżanki mówią: „Czyś ty oszalała? Tak ciężko pracujesz, jedziesz tylko na weekend i zabierasz dzieci, przecież w ogóle z nimi nie odpoczniesz”. A to guzik prawda. Mam z nimi takie relacje, że to dzieci robią mi śniadanie...(za: www.gala.pl). Jolanta Szczypińska zwierza się czytelnikom „Wysokich Obcasów” (26. 08. 2006), że nigdy nie zaznała dobrodziejstw małżeńskiego i macierzyńskiego życia - rozwiodła się dwa lata po ślubie. Zdarzały jej się wprawdzie stany zabujania, ale nie odnalazła swojej drugiej połowy. Mimo to nie traci wiary w siłę uczuć: Miłość to motywacja do działania. A to, że kochałam bez wzajemności, nie ma znaczenia. Miałam pecha, że na tego jedynego wtedy nie trafiłam. Chociaż czy naprawdę szukałam? A jak już się wydawało, że znalazłam, okazało się, że to też złudzenie. Posłanka otwiera serce, mówiąc: Chciałabym być jeszcze kochaną, by komuś na mnie zależało....