Problem kryminalizacji dotyczy zazwyczaj najbiedniejszych warstw społeczeństwa, gdyż to one, na skutek presji środowiskowej i poczucia dyskomfortu wynikającego z nierówności społecznej, sięgają najczęściej po środki psychoaktywne. „[...]Prawo jest stanowione przez niektórych i dotyczy wszystkich pozostałych; w zasadzie jednakowo obowiązuje wszystkich obywateli, ale naprawdę adresowane jest do klas najliczniejszych i najmniej wykształconych. [...] więzienie wybiera spośród wielu innych jedną szczególną formę illegalizmu, którą może potem wyodrębnić, postawić w pełnym świetle i zorganizować we względnie zamkniętym, ale podatnym na penetrację środowisku [...] zarysowuje, wyizolowuje i podkreśla pewną formę illegalizmu, która zdaje się symbolicznie streszczać wszystkie pozostałe i pozwala zostawić w cieniu inne, które władza chce albo musi tolerować” (Foucault, 1998: 269-270). Kontrola nad illegalizmami jest zdecydowanie najbardziej produktywną formą sprawowania władzy, dzięki niej ma ona możliwość kanalizacji zachowań. Jako reakcję na tą kontrolę można by uznać wyrażaną często przez wykonawców hip hopowych wrogość wobec policji, rządu i instytucji dyscyplinarnych. Niektóre teksty raperów w otwarty sposób nawiązują do subkultury więzienia, zapożyczając niekiedy poszczególne wyrazy wprost ze słownika popularnych w latach `70 „git ludzi”.

„Ograniczenie przestrzenne, zamknięcie w więzieniach o różnym rygorze i stopniu izolacji, było zawsze podstawowym sposobem radzenia sobie z grupami społecznymi, które miały trudności z asymilacją, nie dawały się kontrolować i sprawiały innego rodzaju kłopoty” (Bauman, 2000: 124). „Problemem na dziś jest raczej ogromny rozrost urządzeń normalizacyjnych i ogromny zasięg przejawów władzy, które wnoszą one poprzez wprowadzanie coraz to nowych obiektywizacji” (Foucault, 1998: 301). Wróćmy jednak do hip hopu.

4. Filary Hip Hopu
Jak powszechnie wiadomo struktura subkulturowa hip hopu składa się z trzech filarów: muzyki rap tworzonej przez Djów i MC, graffiti oraz Break Danceu. Już samo istnienie subkultury, w obrębie której znajdujemy tak różne formy kulturowej kreatywności jak taniec, grafika i muzyka, uzmysławia nam, że Hip Hop jest z założenia niejednolitą formą kulturowego kolażu. Postaram się teraz omówić po krotce każdy z tych aspektów zarysowując przy tam, jak mam nadzieję, szerszy kontekst kultury ponowoczesnej i jej charakterystyczne przejawy.