Logiczną koniecznością zatem (a nie, jedynie analitycznym "widzi-mi-się") jest traktowanie omawianego predykatu jako drugorzędnego. Gdy wypowiadamy zdanie "szklanka istnieje" (a ja czynię to bardzo często), to należy je odczytywać jako "Istnieje przynajmniej jedno takie x, które jest szklanką", podczas gdy zdanie "Pusta szklanka nie istnieje" (takowe wypowiadam jeszcze częściej), należy odczytać jako "nieprawdą jest, że istnieje takie x, które jest szklanką i jest puste".

Istnienie to operator ontologiczny, przy pomocy którego w prosty sposób wyrażamy skomplikowaną konstrukcję logiczną. Jednak dokonuje się to na poziomie języka, a nie bytu.

To tyle na temat szklanek. Zapraszam do polemiki.