Co do stadionów na Euro 2012, to nie dość, że są przepłacone (podobnie jak i autostrady, które nawet w Niemczech się taniej buduje), to jeszcze kolesie postarały się, aby stanowiło to dodatkowe obciążenie dla budżetu państwa, a nie branży hazardowej (słynna afera hazardowa, zamieciona pod dywan przez rząd Donalda Tuska). O przepłaconych stadionach pisali nawet na swoich transparentach zorientowani w temacie kibice, co budzi mój duży respekt. Utrzymanie tych stadionów też będzie kosztować, a ich wysokie koszty utrzymania to dodatkowy argument przeciwko okresowemu zamykaniu stadionów. Według ekspertów największe koszty będą do poniesienia w Warszawie, gdzie dwa największe kluby dysponują już własnymi stadionami, z których jeden był niedawno modernizowany. Zatem na Stadionie Narodowym odbywać się będą tylko mecze reprezentacji Polski, ewentualnie jakieś koncerty.
W Grecji większość aren pobudowanych specjalnie na igrzyska olimpijskie w 2004 r. niszczeje. W Portugalii, która również odczuła dotkliwie skutki kryzysu rząd zdecydował, że bardziej „opłaca się” wyburzyć dwa stadiony powstałe na Euro 2004, niż je dalej utrzymywać. W Polsce wciąż czekamy na nasze 5 minut, by pokazać się przed światem, karmieni mitem „zielonej wyspy” mimo rosnącego bezrobocia i innych wskaźników gospodarczych. Jeśli jednak nie chcemy, by z naszego Euro też niewiele zostało, nie możemy być obojętni na stan naszego państwa i to, jak wykorzystywane są środki publiczne. Tym bardziej, iż mało kto pamięta, że jeszcze nie tak dawno to właśnie Grecja była drugą obok Polski „zieloną wyspą” na mapie Donalda Tuska i zastanawia się, co będzie ze stadionami w Warszawie, Gdańsku, Poznaniu czy Wrocławiu po Euro 2012.