Innymi, niemniej ważnymi imprezami, których celem było nie tylko popularyzowanie tego zjawiska kulturowego, niełatwo przystającego do norm i pojęć z kręgu tradycyjnych sztuk plastycznych, choć niewątpliwie silnie z nimi związanego, stały się organizowane od pewnego czasu ekspozycje tatuażu w fotografii dokumentalnej lub artystycznej, różne działania artystyczne np. performance, body art itp., niekiedy prezentowane w zderzeniu z przedstawianymi równocześnie dziełami tworzonymi w tradycyjnych technikach plastycznych, w różnych ośrodkach kultury i galeriach sztuki współczesnej na terenie naszego kraju.

Lokując eksponaty prezentujące tatuaże w galeriach sztuki, a nie jak to było do niedawna wyłącznie np. w muzeach etnograficznych, nadaje im się nową wartość. Przestając pełnić wyłącznie funkcję dokumentującą przejawy innej kultury, bez dostrzegania jednakże tych wartości estetycznych, które mogą inspirować współczesnych artystów, tym samym nabierają więc walorów artystycznych.

Poprzez włączenie w obszar szeroko rozumianej sztuki - tatuaż przestaje być traktowany wyłącznie jako osobliwość o proweniencji egzotycznej lub kryminalnej i nie jest już tylko domeną badań etnografów, antropologów bądź kryminologów. Wynika to z faktu, że upodobania artystyczne i estetyczne współczesnego człowieka charakteryzują się dużą różnorodnością, uwarunkowaną w znacznym stopniu ogólnym zbliżeniu się kultur na globie ziemskim. Jednocześnie nasuwa się przy okazji taka oto refleksja:

Gdzie jest granica pomiędzy zwykłym obiektem i dziełem sztuki? Zdaniem antropologów i etnografów jest ona uwarunkowana kulturowo, ale czy również historycznie?