Diego wychował się w ubogim Villa Fiorita, leżącym na przedmieściach Buenos Aires. Wioska pozbawiona była wody i elektryczności. Któregoś dnia, wracając po zmroku do domu, mały Diego nie dostrzegł na swojej drodze dołu z fekaliami. Wpadł do szamba i nie mógł wydostać się o własnych siłach. Pomógł mu przechodzący nieopodal wuj – Cirilo. Wydobył chłopca z dołu i zaniósł matce, aby go umyła. Dorosły Maradona podniósł tę sytuację do rangi symbolu - z najgorszego nawet upadku można się podźwignąć.

Diego Armando Maradona przyszedł na świat 30 października 1960 roku w szpitalu imienia Evity Peron – jednej z tych kobiet, które miały największy wpływ na dzieje Argentyny. Na przedmieściach Buenos Aires mieszkały ubogie, robotnicze rodziny, często wielodzietne. Potomkowie Indian. W Villa Fiorita zlikwidowano wszystkie posterunki policji w obawie przed ciągłymi napadami. Okolicą rządziły gangi. Maradona wspomina:
„Wolno mi mówić o biedzie, gdyż sam w niej kiedyś żyłem. Mój ojciec bowiem pracował ciężej ode mnie, a starczało tylko na to, co najpotrzebniejsze, abyśmy nie przymierali głodem. Właśnie dlatego wolno mi powiedzieć, że nędza jest obrzydliwa. Potrzeba ci wielu rzeczy, ale możesz sobie o nich pomarzyć.”
Dzieciaki cały wolny czas poświęcały graniu w piłkę. Futbol wśród Argentyńczyków był religią. I tak naprawdę jedynym sposobem na ucieczkę z biedy

Jako dziesięciolatek, Diego trafił do emitowanego w niedziele programu rozrywkowego. Poproszono go, aby przed kamerami zaprezentował swoje umiejętności. W pierwszym tygodniu żonglował piłką, w drugim pomarańczą, a w trzecim – butelką. Popisywał się również sztuczkami podczas przerwy w meczach Argentinos Juniors. Tak zachwycił publiczność, że nawet, gdy na boisku pojawiali się gotowi do gry piłkarze, skandowała w stronę chłopca - „niech zostanie!”.

W drużynie juniorskiej Maradona trafił pod opiekę „lekarza”. Pierwszego i nie ostatniego, który będzie chciał pomóc Diego nie bacząc na to, jakimi środkami się posłużył. Młodemu piłkarzowi brakowało przede wszystkim masy ciała, dlatego został poddany kuracji witaminowo-dopingującej, dostarczanej organizmowi przy pomocy zastrzyków. We wspomnieniach owy „lekarz”, dotychczas zajmujący się przygotowaniem bokserów do walk, chwalił się, że „po kuracji młody Diego wyglądał jak rasowy źrebak, gotów do wyścigów”.