Pisarka kogoś zniesławiła wyzywając od ohydnego i tupeciarsko wmawiając posiadanie dwóch dodatkowych kont, z których ją obrażano i sfałszowała podpis? No i czego się jej tyle czepiać? Nic to, przecież w branży księgowości komputerowej to nie jest aż taki wielki grzech, bowiem (jak sądzi wielu ludzi) każdy księgowy (podobnie jak każdy celnik) marzy o jakimś superprzewale – o jednym, ale doskonałym. Tak sobie wyobrażamy tych ludzi - któż z nas, mając podobne możliwości (zawód, stanowisko), nie pomyślałby choć raz o takiej „okazji”? No więc sfałszowała i co? Nie róbmy od razu tragedii - przecież wyznała to przed obliczem sędziego, ten zaś dobrodusznie nazwał to omyłką, zatem to właśnie świadczy, że nie jest jakimś nieprzyjemnym zgredem, lecz przyjaznym funkcjonariuszem naszego Państwa.
Natomiast mecenas, posiadając bogaty materiał dowodowy, doskonale sobie poradził z dziennikarzem porażonym zawałem serca i wyeliminowanym z procesu na kilka miesięcy. Mógłby – jak kiedyś, podobno w rycerskich czasach (ale to tylko bajki) – poprosić o stosowną przerwę na czas rehabilitacji pozwanego, jednak natłok innych spraw, bezgraniczne oddanie swej służbie potrzebującym i prostota tematu, wymusiła niejako szybkie tempo prac. Na tyle szybkie, że postanowił - wespół z pisarką – założyć nie tylko cywilną sprawę, ale i karną.
Trzeba uczciwie przyznać, że rzetelny sędzia doskonale wpisał się w rolę i szybko zakończył proces (i to – co jest sukcesem godnym odnotowania w obecnie prowadzonych dość niemrawych polskich procesach – bez obecności dziennikarza, bez poinformowania go o terminie wydania wyroku i bez informacji o jego wydaniu!). Zatem dwóch prawników świetnie zaprezentowało się na temidowym podwórku i zapewne długo będą spijać efekty swojej uczciwości i fachowości. Dzięki nim, prawodawca jeszcze długo nie zmieni podejścia do słynnego artykułu*, a cóż dopiero do jego planowanego skasowania.
Pippa za młodu robiła sobie jakieś fotki w jakże skromnym przyodziewku? No i cóż z tego? Może nie było jej stać na większe rozmiary ciuszków, zatem te resztki materiałowe ledwo zakrywały co lepsze kąski. Zresztą każda dama przechodzi taki okres w swoim życiu, zwłaszcza na jego początku, kiedy jest jeszcze na co popatrzeć. Ale przecież nikt nie ma prawa publikować jej zdjęć i grubiańsko omawiać takich wyczynów. Podobnie każdemu piłkarskiemu sędziemu może wyrwać się przekleństwo lub słowna obraza, a to piłkarzy pałętających się bezładnie po boisku (w końcu to ci zawodnicy są winni degrengolady w naszym nożnym piłkarstwie i ustawicznie spadają w notowaniach, przy czym minimum swych umiejętności osiągną pewnie podczas Euro 2012), a to niezbyt ułożonej publiki. Sędzia zbiesił się w imieniu narodu i jest wyrazicielem ogólnonarodowej opinii o naszych reprezentantach – na jego miejscu każdy z nas by bluznął. Kapitan okrętu zwykle ochrzania w niewyszukany sposób swoich podwładnych, ale w końcu uznał, że wszyscy ludzie są równi (przecież tego jeszcze w ZSRR od dziecka wszystkich tam uczyli), zatem ostro zbluzgał swego... szefa.