W tym roku dyktatura na parkiecie należeć będzie do Nowego Jorku. Stamtąd przypłynęły dwie płyty, które skopią niejeden tyłek i wprawią biodra w ruch. Czas odstawić mózg do słoika i iść się odprężyć. W końcu czasem człowiek musi.

Podobno Polska to kraj katolicki. Podobno katolicyzm oznacza ciemnogród. A co, jeśli katolik ma kilka pytań do Boga?

Rozdzierające songi o poszukiwaniu w wykonaniu najlepszego głosu ostatnich lat. Płyta – matka wszystkiego, co obecnie figuruje pod zbiorczym hasłem „americana”. Poza tym najlepsza płyta roku 2005 i nośnik prawdziwych emocji.

Popularność – jest, bestsellery – są, przeboje – jak najbardziej, wstęp do grona nieśmiertelnych – brak. A miało być tak pięknie.

10 marca 2006 roku z wielkim zniecierpliwieniem czekałam na jakże głośno okrzyknięty film „Wyznania Gejszy”, który był adaptacją bestsellerowej powieści Artura Goldena.

Oto wspaniały przykład kina, które przygląda się światu i pragnie przedstawić każdą najdrobniejszą cząstkę codzienności, a jednocześnie - wychodzi poza rzeczywistość, uobecnia sacrum i staje się metaforą, przejmującą i wielowymiarową.

Niewielu oglądając teledysk Metalliki - Memory Remains wiedziało, że nim Marianne Faithful kręciła katarynką, kręciła z Rogerem Watersem, jednym z najbardziej zakręconych rockowych artystów. Roger ma niedługo zakręcić się na praskiej scenie.

To pierwsza płyta, która wyrwała mnie z euforii po koncercie The Rolling Stones. Również pierwsza, którą od tamtego czasu katuję!