Cały tragizm sytuacji spoczywa we wspomnieniach. Pamięć upomina nas. Mówi. Dotyka starego, nie uwzględniając zmian. Ci, którzy byli nam bliscy, pojawiają się nagle jako zmory.

Fałsz jest integralną częścią ludzkiego życia - czasem używamy go z premedytacją, a czasem wręcz automatycznie, podświadomie, a dopiero po chwili dociera do nas, że powiedzieliśmy nieprawdę... ale jest już za późno na sprostowania.

Czy te uczucia, uczucie, którym kiedyś darzyliśmy kogoś, powróci do nas i czy znowu zaczniemy żyć tak, by bez wyrzutów sumienia oglądać się za siebie? Czy to przypadkiem nie jest masochizm psychiczny?

Miłość nie zawsze kończy się happy endem, ponieważ nieraz różnice między osobami są tak wielkie, że nie potrafią oni być ze sobą i się rozstają. Jednak to nie powinno nigdy być przyczyną do zamknięcia się, bo życie musi toczyć się dalej.

Metaforyczne opowiadanie o relacjach między ludźmi

* z wykorzystaniem fragmentów piosenek Ireny Jarockiej „Wymyśliłam Cię” oraz „Sto lat czekam na Twój list”

Stała tam obejmując wzrokiem krajobraz. Szukała odpowiedzi na własne pytania. Starała się odnaleźć sens w wielkim bezsensie swojego życia. Tyle razy mówił jej „kocham”, tyle razy obiecał „na zawsze” i „nigdy więcej”. A teraz stoi sama. Wiatr delikatnie rozwiewa jej włosy…

Zajmijmy się na chwilę swoim życiem... Spójrzmy na nie z innego punktu widzenia niż dotychczas. Odkryjmy tajemnicę...

Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Czy możemy powiedzieć, że ten mężczyzna lub ta kobieta jest naszym przyjacielem. Czy istnieje w ogóle co takiego?