W Australii rządy stanowe dokonują analizy przewidywanego wzrostu zatrudnienia w rozbiciu na zawody, zmiany na rynku pracy, deficyty i luki w zakresie umiejętności oraz prowadzą konsultacje z przedstawicielami poszczególnych sektorów gospodarki, społeczności i organizatorów szkoleń. Wykorzystują także regionalne i ogólnokrajowe analizy danych. Jedną z inicjatyw podjętą w Kanadzie, wykorzystywaną do prognozowania potrzeb w zakresie umiejętności zawodowych, są rady sektorowe (sector councils), czyli organizacje w ramach jednego sektora grupujące partnerów z gospodarki, rynku pracy, oświaty oraz władz. Celem ich działania jest przewidywanie przyszłych wyzwań w zakresie zasobów ludzkich, umiejętności zawodowych oraz kształcenia w poszczególnych sektorach gospodarki. W oparciu o rezultaty analiz sektorowych opracowywane są standardy dla poszczególnych umiejętności, umożliwiające odpowiednie kształtowanie programów nauczania dla kształcenia i szkolenia zawodowego.
W USA za przygotowywanie informacji o wymaganiach rynku pracy oraz potrzebach edukacyjnych odpowiada Departament Pracy. Prognozy są udostępniane w sieci i służą różnym instytucjom związanym z kształceniem zawodowym jako wskazówki do opracowywania programów, które spełniać będą potrzeby przyszłych pracowników. Co dwa lata sporządzane są prognozy dotyczące przewidywanej liczby nowych miejsc pracy w skali ogólnokrajowej dla ponad 240 zawodów na okres najbliższych 10 lat. Prognozy przewidują zmiany dotyczące liczby ludności, siły roboczej, koniunktury gospodarczej, popytu na poszczególne towary i usługi oraz liczby pracowników niezbędnych do ich wytworzenia. Czynniki te są oceniane z wykorzystaniem modelu popytu oraz analizy trendów w przeszłości i zmian spodziewanych w przyszłości. Wiele rządów stanowych opracowuje prognozy dotyczące wzrostu liczby miejsc pracy w oparciu o prognozy krajowe.
Podobieństwa i różnice z europejską polityką kształcenia i szkolenia zawodowego
Europejskie wyzwania dotyczące podniesienia prestiżu kształcenia i szkolenia zawodowego, lepszego powiązania go z potrzebami rynku pracy oraz udoskonalenia prognozowania umiejętności zawodowych w pewnym stopniu znajdują także odzwierciedlenie w Australii, Kanadzie, Japonii i USA. Natomiast można mówić jedynie o niewielkich podobieństwach między Unią Europejską i tymi czterema krajami, a także między nimi samymi, w odniesieniu do sposobów, w jakie radzą sobie z tymi wyzwaniami.