Zresztą dysproporcja płci w szkolnictwie wyższym wcale nie jest największym Irańskim występkiem przeciw mężczyznom. Ostatnio Majlis (parlament Irański) przegłosował ustawę każącą karą śmieci apostatów, lecz apostatki traktując łagodniejszą karą kilkuletniego więzienia, przy czym nie wywołało to żadnego sprzeciwu obrońców praw człowieka.
Sprzeciw taki wywołują natomiast równe płciowo kary, jak islamska kara za cudzołóstwo. Za to przestępstwo szariat przewiduje karę śmierci tak dla cudzołożnika jak dla cudzołożnicy, jednak działacze praw człowieka protestują wyłącznie przeciw temu, że dotyczy ona tej ostatniej.
Warto też zwrócić uwagę, że obowiązek obrony wiary islam nakłada tylko na muzułmanów a muzułmanki z niego zwalnia (dotyczy ich tylko walka wewnętrzna). Tymczasem na męczeniku zależy przede wszystkim matkom, które po śmierci takich otrzymują zaszczytne miano „tych, które urodziły męczennika”. Nic zatem dziwnego, że to przede wszystkim muzułmanki wychowują zamachowców samobójców.
Jak widać, w każdej kulturze i w każdym czasie kobiety cieszyły się licznymi przywilejami, które zapewniali im męscy politycy. Nie ma więc powodu, aby nawet niedemokratyczną władzę mężczyzn nazywać „patriarchatem”. Jest to zwykły patrytutelat i matryacciperat.