Nie można jednak zakładać, że w rękach tych dwóch zarządców największych światowych banków centralnych spoczywała niezależna władza finansowa. Byli zaledwie „agentami dominujących banków inwestycyjnych swoich państw” i reprezentowali interesy ludzi, którzy wynieśli ich do władzy i byli całkowicie zdolni by im ją odebrać.[4]
W ciągu całego XIX stulecia władza światowego systemu finansowego skupiona była w rękach wąskiej grupy żydowskich dynastii bankowych skoligaconych z rodziną Rothschild, która zdołała zbudować najpotężniejsze imperium bankowe w historii. Rozwój przemysłowy Stanów Zjednoczonych, jaki dokonywał się w drugiej połowie XIX w., doprowadził jednak do powstania nowych stref wpływów finansowych, które zdominowały i ukształtowały losy światowego kapitalizmu w XX w. „Przez blisko 50 lat, w okresie między 1880 a 1930 r., kapitalizm finansowy miał w przybliżeniu strukturę feudalną z dwoma głównymi ośrodkami władzy skupionymi w Nowym Jorku, dominującymi nad szeregiem pomniejszych stref wpływów ulokowanych w obrębie Nowego Jorku i aglomeracjach prowincjonalnych”. Ta najwyższa hierarchia władzy, która zdołała przeniknąć i kontrolować „przeróżne aspekty życia w USA, a przede wszystkim wszystkie gałęzie życia gospodarczego”, składała się z grupy kilku banków inwestycyjnych, z których najważniejsze były w rękach J. P. Morgan & Co., rodziny Rockefellers i Kuhn, Loeb & Co., a także kilku innych znaczących przedsiębiorstw, takich jak: Brown Brothers and Harriman, Mellon czy Dillon, Read & Co.[5]
House of Morgan

„Do 1935 r. House of Morgan był prawdopodobnie najpotężniejszym molochem finansowym w historii” – pisał historyk Ron Chernow. Założony w Londynie w 1838 r. przez amerykańskiego bankiera Georga Peabody przeszedł w ręce rodziny Morgan na drodze dziedziczenia i rozbudowany został następnie w Nowym Jorku do potęgi, nie znajdującej sobie równych. W popularnych wyobrażeniach dwóch najbardziej prominentnych reprezentantów rodziny: John P. Morgan Sr. i jego syn John P. Morgan Jr. zlewały się w jedną bezwzględną i drapieżczą postać, która przez lata stanowiła archetyp amerykańskiego bankiera (wizerunek wykorzystany choćby do zilustrowania najpopularniejszej amerykańskiej gry planszowej „Monopoly”). House of Morgan czy J. P. Morgan Co. stanowiąc najbardziej znaczący kanał transferu kapitału z Londynu do Nowego Jorku w pierwszych dziesięcioleciach industrializacji Ameryki zdołał stworzyć szeroką sieć finansowych powiązań i zależności, służąc za inspirację dla setek jeśli nie tysięcy mniej lub bardziej realistycznych teorii spiskowych. Jako najbardziej wpływowy i elitarny bank obsługiwał najbardziej wpływowe dynastie finansowe Ameryki, takie jak: Astors, Guggenheims, du Ponts czy Vanderbilts. Unikając współpracy z gorzej sytuowanymi śmiertelnikami bank ten wzbudzał zawsze wiele podejrzeń opinii publicznej, zwłaszcza, że finansując przedsięwzięcia gospodarcze wielu przemysłowych gigantów (U.S. Steel, General Electric, General Motors, Du Pont, American Telephone and Telegraph) bank często wchodził do grona zarządców tychże korporacji, rozbudowując w ten sposób sferę wpływów finansowego imperium.