Ciekawą formą multimedialną jest również tzw. FAD (z ang. przelotna moda, kaprys, dziwactwo, mania, fanaberia, bzik) - filmik, który można określić mianem najkrótszej i najprostszej formy PYTP. FAD zazwyczaj trwa kilka lub kilkanaście sekund, może się opierać na zasadach Polish Youtube Poop Tennis, lecz nie musi. Charakterystyczną cechą tego typu nagrania jest jego jednowątkowość - autor przedstawia tylko jedną, nieskomplikowaną, kończącą się po kilku-kilkunastu sekundach scenkę. FAD to po prostu mgnienie oka, rzecz skrajnie ulotna, w której koniec następuje zaraz po początku. Przykładowy scenariusz FAD-a: nieruchomy, czarny, schematyczny ludzik na białym tle stoi sobie spokojnie, aż tu nagle jego głowa wybucha lub zamienia się w kocią główkę. Całość jest zsynchronizowana z prymitywnym, monofonicznym dźwiękiem fanfar. Czas nagrania: 4 sekundy. Po co właściwie tworzy się FAD-y? Żeby sprowokować odbiorcę do odpowiedzenia… innym FAD-em, zazwyczaj bardzo podobnym do pierwowzoru. Uwaga! Niektórzy autorzy FAD-ów otwarcie przyznają, że tworzą swoje dziełka pod wpływem nudy!
Wiem, drodzy Czytelnicy, co teraz sobie myślicie: „Ta dziewczyna musiała obejrzeć strasznie dużo Poopów i FAD-ów, skoro opisuje je z taką dokładnością!”. Cóż… Taka jest prawda… Filmiki typu Polish Youtube Poop odtwarzam, kiedy pragnę się zrelaksować, uwolnić od stresu, zapomnieć o szarej rzeczywistości. Ile to już razy zdarzało się, że - oglądając PYTP - wybuchałam śmiechem po długim płaczu spowodowanym myśleniem o utracie przez Polskę niepodległości (Traktat Lizboński już podpisany)! Nie zmuszam Was ani nie zachęcam do oglądania Poopów, bowiem tego typu filmiki można kochać lub nienawidzić. Napisałam ten artykuł tylko po to, żeby zasygnalizować istnienie „multimedialnego dadaizmu”.