Tymczasem czarna msza nie

jest żadnym magicznym obrządkiem satanistów. Jest to bardziej spektakl

teatralny, który ma być parodią obrządków religijnych Kościoła

rzymskokatolickiego, lub satyrą na jakiekolwiek inne religijne

ceremonie, które i tak zostały zaczerpnięte ze starych pogańskich

rytuałów czcicieli ziemi i ciała. Czarne msze mają skutecznie szokować

i oburzać. W średniowieczu już samo bluźnierstwo przeciw kościołowi

było szokiem, nie trzeba było dokładać do tego rytualnych morderstw.

Dzisiaj jednak, prawie nikogo nie dziwi już perwersyjne przedstawienie,

wystawiane na deskach teatru, więc nie mógłby przyciągnąć należytej

uwagi także rytuał czarnej mszy i dlatego nie jest stosowany już od

kilkudziesięciu lat. Morderstwa, o których głośno w mediach, nie są

dokonywane przez prawdziwych satanistów, tylko ludzi, którzy określają

się tym mianem. Współcześni wyznawcy Szatana mówią, że różnica jest tu

taka sama jak między kibicami a pseudokibicami. Dziwią się tylko

mediom, które nie podają przecież informacji o tym, że kibice drużyny

piłkarskiej zabili kogoś nożem. Takich ludzi nazywa się wprost –

bandytami, przestępcami i zwyrodnialcami. Nie łączy się przestępstwa,

które popełnili z klubem, którego szalik noszą na szyi. Ale taka

wyrozumiałość, znowu okazuje się dotyczyć wszystkiego, tylko nie

kwestii religijnych.

Nasz Dziennik kilka lat temu pisał, że

macki satanizmu sięgają Białego Domu. „Masonerie, razem z ośrodkami

administracji amerykańskiej i satanistami wzmagają ataki na kulturę

polską i Kościół katolicki.” Wbrew takiemu mniemaniu, sataniści nie

łączą się w żadne grupy, ani sekty. Nie próbują też wywierać na nikim

żadnego nacisku. Satanizm opiera się na kulcie jednostki, neguje

jakikolwiek wpływ wiary, społeczeństwa, czy ogólnie przyjętych norm.

Sataniści uważają, że każdy człowiek powinien być sobą i żyć w zgodzie

z własnymi potrzebami, których nie powinien się wypierać. Biblia

Satanistyczna swoimi zasadami i gotowymi rozwiązaniami, pokazuje tylko

jedną z dróg, którą może, lecz nie musi, pójść człowiek.