W południe piątego dnia, panie Hooper, dostrzeżono nas z samolotu. Pilot leciał nisko i zauważył nas. To był młody człowiek, dużo młodszy od pana, panie Hooper... W każdym bądź razie, zobaczył nas i krążył nad nami. Trzy godziny później wielki hydroplan PBY Catalina wylądował i zaczęto wyciągać nas z wody. Wiesz, że to był czas, kiedy byłem najbardziej przerażony? Czekałem na moją kolej. Nigdy więcej nie założę już kamizelki ratunkowej.
Tysiąc stu ludzi wpadło do wody, trzystu szesnastu zdołało się uratować- rekiny zabrały resztę. 30 lipca, 1945. Tak czy owak, dostarczyliśmy bombę.”

 
Końcowy monolog zaczerpnąłem z filmu „Szczęki” S. Spielberga; własne tłumaczenie, część tekstu zmieniłem na potrzeby artykułu.