Chociaż ziemniaki trafiły do Szwecji w XVII wieku, bo pierwsze przepisy pochodzą z 1664 roku, a szwedzki humanista i profesor Uniwersytetu w Uppsali Olof Rudbeck uprawiał je około 1658 roku w ogrodzie botanicznym jako ciekawostkę botaniczną, to ich rozpowszechnienie przypada na wiek następny. Wówczas to Jonas Alstromer, szwedzki pionier rolnictwa i przemysłu, od roku 1723 zaczął ulepszać metody uprawy ziemniaka, a hrabina Eva de la Gardie opracowała metodę produkowania z nich wódki. Po tych eksperymentach kartofle stały się szybko podstawą pożywienia Szwedów, a typowe obiadowe menu składało się najczęściej ze śledzia, ziemniaków i borówek.
Przez wiele wieków pieczono chleb na dużych, żelaznych blachach, kilka razy do roku, zwykle przed Bożym Narodzeniem i w końcu wiosny. Robiły to wszystkie kobiety we wsi razem i tyle, by starczyło tego chleba na dłuższy czas. W połowie XIX wieku pojawił się piec żeliwny, co umożliwiło częste pieczenie mniejszych ilości chleba czy ciast.

Szwedzki bufet (smörgåsbord) ma swe korzenie w starej tradycji rozpoczynania obiadu. Mężczyźni zbierali się w jednym końcu pokoju stołowego, gdzie mieli samogon i poustawiane na stole różnego rodzaje słone przystawki. Korzystając dzisiaj z bufetu szwedzkiego należy najpierw przespacerować się wokół stołu, aby zorientować się, co mamy do jedzenia, a później nakładać sobie kilka razy na talerz poszczególne potrawy, aby nie mieszać nie pasujących do siebie smakowo potraw.
Szwedzkie Święta
Boże Narodzenie (jul)
Szwedzkie Boże Narodzenie jest świętem stanowiącym połączenie tradycji chrześcijańskich i pogańskich. Najważniejsza potrawa wigilijna – to szynka http://www.flickr.com/photos/sakuragicho/333389778/, której obecność znajduje swoje wytłumaczenie w tradycji pochodzącej z czasów wikingów, kiedy dzik był wyjątkowo ważnym zwierzęciem. Stare sagi opowiadają o codziennej uczcie poległych, walecznych wojowników, kiedy to jedzono knura o nazwie Särimner. Po zjedzeniu rano dzik odzywał na nowo. Podobnie jak szynka, niezbędna na świątecznym stole jest suszona ryba, która w dawnych czasach była głównym pożywieniem wikingów podczas długich wypraw. Tradycja jedzenia świątecznego puddingu z ryżu pochodzi z późniejszych wieków.

Chociaż Boże Narodzenie trwa tak jak w Polsce dwa dni pod koniec grudnia, to jego celebrowanie rozpoczyna się w Szwecji właściwie od 13 grudnia, czyli od dnia św. Łucji. (Sankta Lucia). Dawniej kończono wtedy wszystkie roboty w zagrodzie, a także pieczenie chleba, warzenie piwa i od tej pory spędzano czas na odwiedzinach znajomych i wypoczywaniu po ciężkiej pracy. Przygotowane jadło starczało na dłużej niż tylko na święta.