I chociaż nauka materialistyczna odrzuca koncepcję Ziemi, jako istoty żywej, pozostaje faktem, że współczesnemu człowiekowi brak „czegoś” w tym całym mocno zurbanizowanym świecie. Nie czuje się on tak, jakby tego sobie życzył. Sztuka życia w harmonii z Ziemią, czerpania maksymalnych korzyści z tego faktu, oraz bycie we właściwym miejscu i czasie często nazywane jest mianem feng shui. Posłużę się w tym miejscu definicją zamieszczoną w „Podręczniku żywej Ziemi” (Living Earth Manual z roku 1982), którego autorem jest Stephen Skinner.


„Sztuka życia w harmonii z Ziemią i czerpania jak największych korzyści, spokoju i dobrobytu z faktu bycia we właściwym miejscu i we właściwym czasie nazywana jest feng shui”.

To, że feng shui pochodzi z Chin, nie jest żadną barierą, by ludzie świata zachodniego, mogli tę sztukę rozwijać także na Zachodzie i by wiedza stąd pochodząca była dla nich źródłem siły. Przecież to jest wiedza o otaczającym nas świecie, jego prawach, a te są wspólne w każdym miejscu naszego globu, są uniwersalne. Co więcej, geomancja chińska (FengShui) kładzie nacisk na geografię miejsca i cel człowieka.

W roku 1949 Francuz Rene Berthollet zastosował termin „astrobiologia” do określenia całego zbioru pojęć związanych z geomancją. Dla Rene Bartholletta astrobiologia (geomancja) to system myślenia oparty na powiązaniach pomiędzy matematycznie wyrażoną regułą niebiańską, a rytmami życia na Ziemi, które są determinowane biologicznie. Ten właśnie opis bardzo dobrze pasuje do chińskiego feng shui. Zasada Niebo - Ziemia - Człowiek, to jest właśnie to, na czym oparta jest chińska geomancja, I Cing. Qi Nieba, Qi Ziemi, Qi Człowieka - jest to swoisty porządek, naturalna hierarchia wszechświata. Ciało człowieka rezonuje z tym porządkiem, jest jego częścią.

Charles Henry, żyjący w latach 1859-1926 w książce pochodzącej z roku 1924 (Generalization of the Theory of Radiant Energy”), przedstawił swój model sferyczny, z zamiarem wykazania stanu równowagi dynamicznej. Na stan ten składają się trzy wzajemnie się przenikające pola rezonansowe: elektromagnetyczne, grawitacyjne i biopsychiczne. Są to trzy główne pola, dzięki którym możemy zdefiniować nasze doświadczanie rzeczywistości. Biorąc to wszystko pod uwagę oraz starożytne równanie geomantyczne Niebo – Ziemia – Człowiek, stwierdzamy, że: