Zgodnie z definicją słownikową termin „geomancja” oznacza rodzaj wróżbiarstwa, lecz, kiedy zajrzymy do opisu terminu „geomancja” sporządzonego przez Christophera Cattana w roku 1558, przeczytamy:

„Geomancja zwie się Gy, słowo greckie. Co Ziemię znaczy, i Mancie, to jest wiedza. Albo, by dać właściwe opisanie, pochodzi od Gyos i Magos, co znaczy poznanie rzeczy ziemskich przez moc ciał wyższych, czterech żywiołów, siedmiu planet i dwunastu znaków niebieskich. (tłumaczenie Marek Geisler)”.

Jeżeli się temu przyjrzymy, jest to definicja kosmologiczna. Dokładnie tej właśnie definicji użyli myśliciele XIX wieku, by przełożyć chińskie określenie „feng shui” na termin „geomancja”, które w tym czasie pojawiło się wśród nurtów myśli Zachodu. Generalnie sinolodzy zawsze krytykowali stosowanie pojęcia „geomancja” w odniesieniu do „feng shui”, gdyż to drugie w dosłownym tłumaczeniu oznacza „wiatr i wodę”.


Termin geomancja jest stosowany do różnych form wróżbiarstwa, feng shui (ustalanie przepływu Qi w świecie przyrody), w teoriach linii łączących różne obiekty megalityczne, zabytki, także w dziedzinie sejsmografii. Oprócz powyższych, termin geomancja określa również naukę o atmosferze, astroarcheologię, astrobiologię, astropsychologię, bioestetykę, itp.

W internetowej encyklopedii znajdujemy: GEOMANCJA [gr.], forma wróżbiarstwa, której celem jest znalezienie najbardziej odpowiedniego miejsca na budowę obiektów sakralnych, siedzib władców, także domów prywatnych; rozwinięta zwł. w Chinach (FengShui).

Geomancja to wiedza o Ziemi, żywiołach, cyklach. Opisuje strukturę i funkcje Ziemi w odniesieniu do ciała człowieka. Geomancja jest nauką. Studiując chińska geomancję, możemy zauważyć, że uznaje ona Ziemię za żywy organizm, a wszystkie nasze wysiłki są skierowane w stronę dążenia do harmonii. To właśnie feng shui pozwala korzystać z geomancji, jako praktycznej wiedzy pomocnej człowiekowi w jego ziemskiej egzystencji.

I jeszcze słów kilka o holonomice. Holonomika (podobnie, jak geomancja) opiera się na teorii ziemskiego organizmu, jako żywej istoty, z ludzkim społeczeństwem jako „częścią olbrzymiego rozwijającego się stworzenia”. Rozumienie to jest zawarte w równaniu geomantycznym: Niebo – Ziemia -Człowiek, jak również w hermetycznym powiedzeniu: „jak na górze, tak na dole”, co jest rozumiane tak, że Wszechświat jest odzwierciedlony w mikrokosmosie i odwrotnie. Można śmiało powiedzieć, że np. w końskim kopycie znajdziemy nie tylko „model” końskiego kopyta, ale także całego konia.