"JAK TRZEBA ŻYĆ?"


W niniejszym felietonie poruszę temat, który rozważało już wielu filozofów, teologów, etyków i moralistów. Temat pozornie banalny, ale szeroki i głęboki jak Amazonka, który można interpretować na wiele sposobów. Jak trzeba żyć? Jakimi zasadami i wartościami należy się kierować? Niniejszy tekst to jedynie próba krótkiej odpowiedzi na oba pytania...


POGŁĘBIANIE CZŁOWIECZEŃSTWA POPRZEZ UNIKANIE "ZACHOWAŃ ZWIERZĘCYCH"


Człowiek jest najwspanialszą oraz najmądrzejszą istotą, jaka kiedykolwiek pojawiła się na naszej planecie. Jako jedyne stworzenie potrafi myśleć abstrakcyjnie, przeżywać głębokie uczucia, ale również oddzielać je od rozumu i obiektywnej prawdy. Żadne zwierzę, ani tym bardziej roślina, nie dorównuje mu inteligencją, rozwojem psychicznym czy nawet przebiegłością. Zadaniem człowieka jest więc pogłębianie tego, co ludzkie, a nie zniżanie się do poziomu fauny i flory. Skoro człowiek posiada rozum, powinien o niego dbać poprzez zdobywanie wiedzy, rozwijanie własnych talentów, snucie "wysokopoziomowych" refleksji. Skoro posiada uczucia, powinien umieć właściwie je przeżywać. Nie trudno odgadnąć, że lekceważenie spraw rozumowych lub uczuciowych byłoby powrotem do... opartego na prymitywnych instynktach świata zwierząt! Rozwój człowieka powinien się opierać na odchodzeniu od "zachowań zwierzęcych" oraz pielęgnowaniu tego, co wyższe, ludzkie, rozumowo-uczuciowe. "Zachowania zwierzęce" to nic innego, jak zabijanie (również w formie eutanazji, aborcji i kary śmierci!), nieliczenie się z interesami innych osób, niepanowanie nad własną seksualnością ("wolna miłość"), ocenianie wszystkiego na podstawie cech zewnętrznych itd. Oczywiście, odcinanie się od świata fauny i flory nie może być tożsame z niszczeniem przyrody. Zwierzęta i rośliny są pięknym, cennym dodatkiem do naszego świata. Ze względu na skomplikowane powiązania ekologiczne, zagłada naszych "braci mniejszych" miałaby tragiczne skutki dla nas samych oraz całej Ziemi. Jednym z przejawów człowieczeństwa, wynikającym z rozumowych refleksji i pobudek uczuciowych, jest właśnie troska o przyrodę. Jak napisała Katherine Alice Applegate, autorka książki "Animorphs. Spotkanie": "Tylko człowiek potrafi tak naprawdę opłakiwać śmierć ptaka".