Nareszcie „wiara” stała się łatwa. Mieliśmy jednego, któremu przypisywać można było przyczyny wszelkich nieszczęść i drugiego do którego mogliśmy modlić się o tych nieszczęść zaniechanie. Tak stawiając problem człowiek tworzył bogów, którzy chcąc spełnić „swoją powinność” musieli zwalczać się wzajemnie. Człowiek w swej próżności stworzył „boskiego” osobnika, któremu po pierwsze przypisał cechy typowo ludzkie, a po drugie chciał by dla tego „boskiego” osobnika najważniejszą rzeczą były ludzkie sprawy i ludzkie problemy. Czy tak stworzony bóg może być tym Bogiem prawdziwym. Odpowiedź wydaje się naturalna. „I człowiek stworzył boga” byłoby dziś powiedzeniem obowiązującym, a ponadto bóg w ten sposób traci wszelkie swe „boskie” atrybuty. Jeżeli człowiek potrafi stworzyć boga to ten bóg już taki boski być nie może.



Dochodzimy wreszcie do samej treści przykazania : „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”. Czyżby Bóg chciał mieć wyłączność na „boskie sprawy”. Nie. Bóg nie proponuje nam w ten sposób byśmy sobie innych bogów nie tworzyli. Mając wolną wolę i trochę wyobraźni możemy stworzyć sobie ich całkiem pokaźną ilość. Tylko, że żaden z nich nie może konkurować z TYM PRAWDZIWYM. Każdy z nich będzie tylko „ludzkim bogiem”. Samo przykazanie traci więc wartość przykazania, nie chodzi o to by w nie wierzyć, to nie ma najmniejszego znaczenia. „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną” – jest tylko przekazem informacji. „Nie będziesz miał” – BO MIEĆ NIE MOŻESZ. Nie jest to ograniczenie woli człowieka, jest to tylko stwierdzenie faktu.