Głównym zadaniem tej metody jest zaprojektowanie kompleksowego systemu informacyjnego dla organizacji. Autor podkreśla, iż w procesie formułowania celów organizacji należy brać pod uwagę aspekty społeczne, techniczne oraz ekonomiczne.


Metoda KSS
Metoda ta została zaprojektowana w belgijskiej filii koncernu IBM w latach 80, opierała się na założeniu, iż jakość i przepływ informacji w organizacji ściśle wiąże się z jego strukturą organizacyjną oraz jego systemem zaradzania. Głównym jej więc celem było udoskonalenie istniejącego już systemu, zapobiegając powstawaniu luk informacyjnych (Kredel L., 1988, s. 141). Obejmuje pięć następujących etapów:

- wstępne rozpoznanie przedsiębiorstwa (jego celów, struktury organizacyjnej, systemu zarządzania oraz procesów komunikacyjnych),

- zbieranie danych mających na celu zidentyfikować nieprawidłowości w zarządzaniu informacją – wywiady z grupą pracowników,

- diagnoza obecnie występującego systemu informacyjnego: od opracowania i analizy wyników wywiadów, po określenie kluczowych procesów komunikacyjnych i ich rejestrację (Czekaj, 2000, s. 93-94),

- projektowanie systemu, którego celem jest integracja procesów komunikacyjnych z decyzyjnymi,

- wdrożenie projektu: wpierw dochodzi do opracowania instrukcji i harmonogramu wprowadzania zmian, następnie dokonuje się zmian w zakresach czynności stanowisk organizacyjnych i nośnikach informacyjnych (Potocki, 1994, s. 12).
Kredel zauważa, iż przez stosowanie powyższej metody organizacja jest w stanie między innymi określić jakość i efektywność istniejącego systemu komunikacji wewnątrzorganizacyjnej, przedstawić sieć zależności między informacjami w przedsiębiorstwie, ustalić zapotrzebowanie na informację całej organizacji jak i poszczególnych działów, stworzyć bazy danych i wiedzy (Kredel, 1988, s. 141-142).


Metoda J. Kisielnickiego i H. Sroki
Metoda ta uwzględnia potrzeby oraz cele organizacji w sferze funkcji informacyjnej, strukturę przestrzenną systemu i jego zgodność ze światowymi standardami, czas, koszt i środki techniczne projektowania. Odwołuje się do potrzeb informacyjnych kadry, zakłada wykorzystanie różnych metod. Składają się na nią następujące etapy:

- sformułowanie problemu badawczego, analiza przedprojektowa: rozeznanie systemu informacyjnego, diagnoza stopnia zaspokojenia potrzeb organizacji, ustalenie celu projektowania,

- określenie zadań stawianych nowemu systemowi komunikacyjnemu wymienionych na podstawie analizy organizacji i jej otoczenia plus analiza potrzeb użytkowników i możliwości zaspokojenia tych potrzeb,

- sformułowanie strategii projektowej systemu informacyjnego, wcześniej opracowane strategie jednostkowe poddaje się analizie jakościowej (realizowana za pomocą tzw. analizy SWOT) i ilościowej. Dochodzi w tym miejscu do opracowania paru strategii, poddawanych analizom (jak koszt wdrożenia, zakupu oprogramowania itp.),

- ocena wstępna wybranej strategii,

- realizacja zaakceptowanej strategii; prace przygotowawcze obejmują następujące zadania: przygotowanie organizacji, przygotowanie systemu i przygotowanie infrastruktury technicznej. Następnie system informacyjny jest testowany i wdrażany (Kisielnicki, Sroka., 1999, s. 114-153).