Sen na jawie

Życie toczy się swoim torem- jedni umierają, inni się rodzą. Al-Baqa’a staje się miastem w mieście. Palestyńczycy mieszkają tu ale pracują i studiują w centrum Ammanu. Z bólem serca przyjmują obywatelstwa jordańskiego, bo wierzą, że wielkimi krokami nadchodzi dzień, kiedy znowu zamieszkają w Palestynie. Mama Mahera zawsze nosi przy sobie klucze do domu, który zostawiła na tamtych ziemiach. Najmłodsi mieszkańcy obozu z dumą opowiadają o upragnionej ojczyźnie, o jej pięknie i bogactwie- a przecież nawet nie widzieli jej na oczy. Bieda jest widoczna. Wystarczy przejść klaustrofobicznie wąskimi uliczkami obozu. Dzieci w podartych ubraniach biegają za plastikową butelką, wszędzie leżą puste opakowania, resztki jedzenia. Woda dowożona jest w beczkowozach co kilka dni. Jedyną ucieczką do innego świata jest szkoła podstawowa, wybudowana i finansowana przez UNICEF. Najmłodsi mają możliwość uczenia się języków i korzystają z tego w pełni. Na’ama- bratanica Mahera, mówi po angielsku z perfekcyjnym akcentem. Wie, że to jej bilet do lepszej przyszłości. Ma dopiero 11 lat.

*Artykuł ten po raz pierwszy ukazał się 23.11.2007 na portalu www.palestyna.com.pl   link: http://palestyna.com.pl/news/felieton.php?news=felietony/000676.info